Erzurum Ceza Kararları - 5809 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/32366 Esas 2019/15853 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/32366
Karar No: 2019/15853
Karar Tarihi: 18.12.2019

5809 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/32366 Esas 2019/15853 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Yerel bir mahkemede hüküm giyen bir sanıktan bahseden bu kararın, temyiz isteminin reddedildiği ve mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu belirtiliyor. Sanık müdafiinin temyiz talebi reddedildi ve mahkeme kararı onandı. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi. Bu kanun maddelerine göre, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hüküm verilen 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu ve temyiz yoluna başvurulamayacağı belirtiliyor.

19. Ceza Dairesi 2019/32366 E. , 2019/15853 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı Kanuna aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi (Mahkumiyet)

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihlerine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üç bin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, temyize konu ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 18/12/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.