MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24/06/2014 tarih ve 2013/228-2014/332 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi.... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; dava dilekçesi ve duruşmadaki beyanlarında özetle; müvekkili firma ile bağlı bulunduğu ..... Grup"un 01.06.2009 tarihinden itibaren "..." markasının Türkiye"deki tek temsilcisi olduğunu, 01.06.2009 tarihinden önce ... markasının kullanımına ilişkin sözleşmenin tarafı olan davalının sözleşme sona ermesine rağmen markayı kullanmaya devam ettiğinin tespit edildiğini, davalı firmanın yer aldığı bina cephesinde ve firmanın bulunduğu alışveriş merkezinin bilimum yerlerinde "..." markasının tabelasının görüldüğünü, durumun ihtarname ile karşı tarafa bildirilmesine rağmen tecavüz ve haksız kullanımın devam ettiğini ileri sürerek davalının marka hakkına tecavüz ve haksız rekabet teşkil eden fiillerinin tespit ve men"ini, sonuçlarının ortadan kaldırılmasını, marka hakkına tecavüz oluşturan tüm tabela, pano, broşür, ilan, evrak ve benzeri ürünlerin imhasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı markasını taşıyan ürünlerin mağazada satışının devam ettiğini, ancak davacının baskıları sonucunda 27.03.2013 tarihinde söz konusu markayı taşıyan tabelanın indirildiğini, içerdeki görsellerin kaldırıldığını bu durumun şirketin marka müdürüne de bildirildiğini, buna rağmen açılan davanın konusuz kaldığını, kaldı ki markalı ürünlerin satışının gerçekleştirildiği dükkanda, pazarlanan ürünlere mahsus tabela, broşür, panonun bulunmasının doğal olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalıya ait işyerinde "..." markası altında satılmakta olan ürünlerin fatura karşığında satın alınan "...." ürünler olduğu, 556 sayılı KHK"nın 13. maddesi gereği markanın sahibi, markasını taşıyan malları, Türkiye"de piyasaya sunduğu veya mallar onun izni ile Türkiye"de piyasaya verildiği taktirde, markanın bu mallarla ilgili olarak kullanılmasının yasaklanamayacağı, bu itibarla bu ürünler açısından 556 sayılı KHK açısından marka ihlalinin söz konusu olamayacağı; taraflar arasındaki sözleşmenin feshedilmesine rağmen, davalıya ait işyerinin tabela ve afişler üzerinde yer alan firma logosu ile "..." yazı ve ibaresinin davacı vekilinin şikayeti ve ... Cumhuriyet Savcılığı"nın yazısına istinaden 12.03.2013 tarihinde kaldırılmış olduğu, 11.04.2014 tarihinde yapılan keşifte davalının işyerinde, reklam ve tabelalarında, davacı şirketin
davaya konu ettiği tescilli markaların, logonun veya firma isminin kullanılmadığı, keşif sırasında böyle bir kullanıma rastlanılmadığı, dolayısı ile davalının marka hakkına tecavüz ve haksız rekabet teşkil eden fiillerin menini sonuçlarının ortadan kaldırılmasını, marka hakkına tecavüz müsebbibi tüm tabela, pano,broşür ilan evrak ürünlerin imhasını gerektirecek bir durumun söz konusu olmadığı gerekçesiyle, davacının.... Lisans sözleşmesi ile hak sahibi olduğu TPE 2002/31778 tescil sayılı “...” markasını işyeri pano, tabela ve broşürlerin de 556 sayılı KHK"nın 13. maddesine göre faturalı ve yasal olarak satın alınan bu markalı mallardaki kullanımı dışında marka hakkına tecavüz oluşturur şekildeki kullanımının marka hakkına tecavüz teşkil ettiğinin tespitine, ancak davalının bu şekildeki kullanıma davanın açılması sonrasında son verildiğinden davalı tecavüzünün önlenmesi yönünden konusu kalmayan dava hakkında esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece, davalı kullanımının davacının marka hakkına tecavüz teşkil ettiğinin tesbitine, ancak davanın açılması sonrasında kullanıma son verildiğinden tecavüzün önlenmesi bakımından konusu kalmayan dava hakkında esas hakkında bir karar verilmesine yer olmadığı yönünde hüküm kurulduğuna göre, bu kabul itibariyle davanın açılmasında davacı yana yükletilecek bir kusur bulunmadığı halde davalı yararına vekalet ücreti takdiri ile davacı tarafça yapılan yargılama giderlerinin yarısının davacı üzerinde bırakılması ve yine davalı tarafından yapılan yargılama giderinin de yarısının davacıdan tahsiline karar verilmesi doğru olmayıp, kararın bu yönden bozulması gerekirse de, bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın hüküm bölümündeki "Davalı vekilinin emeğine karşılık yürürlükte bulunan ... uyarınca takdir edilen 2.200 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine" dair 5. fıkrasının hükümden çıkartılmasına, yine 6. fıkradaki "toplam 858,50 TL yargı giderinden takdiren 430 TL"nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine" ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine "toplam 858,50 TL yargılama giderinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine" ibaresinin eklenmesine ve "... ........ .." dair 7. fıkrası ile "davalı tarafından sarf edilen 48,00 TL tebligat giderinden takdiren 24.00 TL"nin davacıdan alınıp, davalı tarafa verilmesine" dair 8. fıkrasının ve "davanın kabul oranına göre bakiye giderlerin davalı üzerinde bırakılmasına" dair 9. fıkrasının hükümden çıkartılmasına, yerine "davalı tarafça yapılan masrafların davalı üzerinde bırakılmasına" ibaresinin eklenmesine, hükmün düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 21/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.