Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm :5237 sayılı TCK"nın 314/2, 3713 sayılı kanunun 5/1, TCK"nın 62, 53, 58/9, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... ve sanık ... müdafiinin duruşmalı inceleme taleplerinin yasal şartları oluşmadığından CMK"nın 299. maddesi gereğince REDDİNE,
I-Sanıklar ... ve ... hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK"nın 53.maddesinin uygulanması yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar ... ve ...’un silahlı terör örgütüne üye olma suçlarının sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin
edilmiş, cezaları azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesine gelince;
1-Sanık ... yönünden;
Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan yargılanan, kovuşturma aşamasında kendisinin seçtiği bir müdafii bulunmadığı gibi CMK’nın 156. maddesi uyarınca da re’sen müdafii görevlendirilmeyen sanığa, Anayasanın 36 ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddelerinde teminat altına alınan adil yargılanma ilkesinin zorunlu sonucu olarak CMK’nın 150. maddesinin 2 ve 3. fıkraları uyarınca müdafii görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, sorgusu tespit edilip yargılamaya devamla yazılı şekilde karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanarak CMK 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi,
2-Sanık ... yönünden;
21.02.2013 günlü ve 2013/85 sayılı iddianame ile sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçundan açılan kamu davasının Van 5. Ağır Ceza Mahkemesinin(TMK 10. madde ile görevli) 2013/99 esasında yargılaması yürütülürken 06.03.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6526 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik üzerine devredilerek Bitlis 1.Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/95 esasına kaydedilen dosyada sanık ... ve müdafiine duruşma gününü bildirir tebligat yapılmadığı, buna ilişkin belgenin dosya kapsamında bulunmadığı anlaşılmakla; öncelikle sanık ... ve müdafiine usulüne uygun tebligat yapılarak duruşmadan haberdar edilmeleri gerekirken yokluklarında yargılama yapılarak yazılı şekilde karar verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
3-Sanık ... yönünden;
CMK’nın “Teknik Araçlarla İzleme” başlıklı 140. maddesiyle burada sayılan suçların işlendiği hususunda kuvvetli şüphe sebepleri bulunması ve başka suretle delil elde edilememesi halinde, şüpheli veya sanığın kamuya açık yerlerdeki faaliyetleri ve işyerinin teknik araçlarla izlenmesi, ses veya görüntü kaydı alınmasının koşullarının saptanarak anılan maddenin 5. fıkrasında yer verilen teknik araçlarla izleme tedbirinin ‘kişinin konutunda’ uygulanamayacağı hükmü karşısında, 08.01.2012 tarihinde aralarında sanığın da bulunduğu iddia edilen kişilerin katıldığı toplantıda ortam dinlemesi suretiyle elde edilen ses kayıtlarının dökümünün yapıldığı tutanak hükme esas alınıp mahkemece sübut delili olarak kabul edilmiş ise de anılan tutanağa göre toplantıya katıldığı değerlendirilen ve sanığın da ses kayıtları tespit edilen kişilerin arasında bulunduğu iddia edilen ortam dinlemesi yapılan toplantı yerinin konut olması ve dinlemenin yapıldığı 08.01.2012 tarihinde sanık hakkında CMK"nın 140. maddesi uyarınca usulüne uygun olarak teknik araçlarla izleme yapılmasına dair bir karar bulunmaması karşısında, bu tutanağın sanık ...


Balık yönünden hukuka uygun olarak elde edilmiş bir delil olarak kabul edilemeyeceği, ayrıca 5726 sayılı Tanık Koruma Kanununun 9/8. maddesi uyarınca gizli tanıkların beyanlarının tek başına hükme esas alınamayacağı da dikkate alınarak; sanık ...’ın atılı suçu işlediğine dair mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ...’in, sanık ... ve müdafii ile sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sanıklar ... ve ... yönünden sair yönleri incelenmeyen, hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 22.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.