MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK
MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/04/2014 tarih ve 2013/61-2014/91 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı adına tescilli ""...."" ibareli markanın müvekkili adına tescilli ""...."" ibareli marka ile iltibas yarattığını ileri sürerek, davalı adına kayıtlı markanın hükümsüzlüğüne, markanın kullanıldığı tüm tanıtım vasıtalarından kaldırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin "...." markasını devraldığı tarihin, davacının ""...."" markasını devraldığı tarihten önceki bir tarih olmakla, davacının kötü niyetli olduğunu müvekkili hakkında başlatılan haksız soruşturmanın takipsizlikle sonuçlandığını, müvekkiline ait işyerinde davacıya ait orijinal ürünlerin satılmasının markaya tecavüz sayılmayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflara ait markaların aynı veya benzer mal ve hizmet ürünlerini içerdiği, markaların ayırt edilemeyecek derecede benzer oldukları ve hitap ettikleri tüketici kitlesinin de aynı olduğu bu nedenle, markalar arasında iltibas bulunduğu gerekçesi ile markasının hükümsüzlüğüne dair talebin kabulüne, sair taleplerin ise tescilli markaların hükümsüzlüğüne ilişkin verilen karar kesinleşmeden verilemeyeceği gerekçesiyle reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve uyuşmazlık konusu ibare üzerindeki öncelik ve üstün hakkın kanıtlanamamış olmasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.