MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 14/05/2014 tarih ve 2014/184-2014/309 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin, ....lığı tarafından gönderilen askeri mühimmatın Ankara"dan ... .... Askeri Ateşeliği’ne taşınması işini üstlendiğini, taşıma sırasında 25.10.2005 tarihinde Özbekistan sınır kapısına gelindiğinde, 20 araçlık tır filosundan 6 aracın Özbekistan"dan geçmesine izin verildiğini ancak 14 aracın geçmesine izin verilmediğini, araçların Özbekistan"dan transit geçmeleri için gerekli izinlerin alınmaması nedeniyle müvekkilinin kusuru olmaksızın 52 gün beklenildiğini ileri sürerek, araç başına günlük 130,00 USD üzerinden 52 günlük bekleme bedeli olan 94.640 USD’nın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek en yüksek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, söz konusu bekleme süresinin 13 adet tır aracı için 44 gün, 1 adet tır aracı için 34 gün olduğunu, ancak davacı yanın idari şartname uyarınca hiçbir talepte bulunamayacağını, davacının kendi yükümlülüklerini yerine getirmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak; davacının günlük 130 USD talep etmiş olduğu ve davayı ıslah etmemiş olduğu, belgelenen bekleme süresinin 606 gün olduğu, bu durumda 606x130 USD karşılığı 78.780 USD bekleme ücreti talep edilebileceği gerekçesiyle davanın kabulü ile 78.780 USD"nin 02.02.2006 tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun"un 4/a maddesi uyarınca uygulanacak faizi ile birlikte davalıdan tahsiline fazlaya ilişkin hakların saklı tutulmasına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi gereğince davalı Hazine harçtan muaf olduğu ve hükümde de "davalı harçtan muaf olduğundan davacıdan tahsil edilen karar ve ilam harcının iadesine" şeklinde hüküm kurulduğu, ancak devamında davalı Hazine"ye harç yüklenmiş olduğu görülmüş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiş ise de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın HUMK"nın 438/7"nci maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalıyı harçtan sorumlu tutan 5. ve 6. paragraflarının hüküm fıkrasından çıkarılmasına, hükmün bu şekliyle davalı yararına DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.