MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20/02/2013 gün ve 2012/91-2013/42 sayılı kararı onayan Daire’nin 06/05/2014 gün ve 2013/9069-2014/8605 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili vakfın unvanının “...” biçiminde olduğunu, vakfın kurucusu olan şirketin unvanının da “...” olduğunu, müvekkilinin Türk ibaresini ilk kez 1931 yılında kurulan “...”nin unvanında kullandığını, 1935 yılında da “...”nin kurulduğunu ve ticaret siciline tescil edildiğini, müvekkili vakfın ...” ibaresini içeren tescilli birçok markası bulunduğunu, markalarının asıl ve ayırt edici unsurlarının “....” ve “...” ibarelerinden oluştuğunu, anılan markaların 70-80 yıldan bu yana kullanıldığını, sözcük ve şekil olarak bütünlük arz ettiğini, herkes tarafından bilindiğini, tanındığını ve ayırt ediciliğinin yüksek olduğunu, davalı şirketin ....."nın (......) bağlı kuruluşu ve ana dağıtım şirketi olarak petrol ürünleri sektöründe faaliyet gösterdiğini ve ...’ye “...” ibareli marka tescili için başvurduğunu, müvekkilinin başvurulara itiraz ettiğini, itiraz sonuçlanmadan davalının müvekkili vakıf aleyhine bir kısım markalarının hükümsüzlüğü istemiyle dava açtığını, yapılan yargılama sonucunda davanın reddedildiğini, Yargıtay tarafından da müvekkilin markalarında “....+...” ibarelerinin tamamının asıl unsur olduğu ifade edilmek suretiyle onandığını, davalının “...+....” ibareli 4. sınıf ürünleri içeren marka tescil başvurusunda da bulunduğunu, başvuruya itiraz ettiklerini, itiraz üzerine başvurunun reddedildiğini, bunun üzerine davalının iptal davası açtığını, ancak başvuru ile müvekkili markaları arasında iltibas doğacağı gerekçesiyle davanın reddedildiğini ve Yargıtay tarafından onandığını, anılan kararlarla müvekkili vakfın kullanımında olan “...” ve “...” ibarelerinin tamamının markanın asıl unsuru olduğunun belirginleştiğini, davalının anılan markayla iltibas yaratacak kullanım ve eylemlerden kaçınması gerekirken 2011/25046, 2011/25047 ve 2001/25048 sayılı markaları adına tescil ettirdiğini öğrendiklerini, markaların tescilinin hukuka uygun olmadığını tescillerin müvekkilinin müktesep hakkına tecavüz oluşturduğunu, kaldı ki ......’nun açtığı logo yarışmalarında “...” ve “...” harflerinin kullanılmamasını istediğini ve bu durumun davalının markalarını kötü niyetle tescil ettirdiğini teyit ettiğini ileri sürerek, davalı adına tescilli 2011/25046 sayılı ve “Şekil” ibareli, 2011/25047 sayılı ve “...+...+....” ibareli ve 2011/25048 sayılı ve “....+....” ibareli markaların hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine, davalının müvekkili marka hakkına tecavüz ve haksız rekabetinin tespiti ve önlenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 05/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.