Yargıtay Kararları - Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/512 Esas 2020/13847 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/512
Karar No: 2020/13847
Karar Tarihi: 22.06.2020

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/512 Esas 2020/13847 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanık tarafından banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçlamasıyla verilen davada karar vermiştir. Ancak, kararı temyizen inceleyen Yargıtay'a verilen eski hale getirme talebi reddedilmiştir. Kararda, sanığın savunmasında belirttiği adrese tebligat yapıldığı ancak usulüne uygun olmadığı gerekçesiyle sanığın temyiz isteminin reddedildiği belirtilmiştir. Sanığın suçun unsurlarının oluşmadığına yönelik temyiz itirazı reddedilerek, temyiz istemi esastan reddedilmiştir. Kanun maddelerine gelince, CMK'nın 42/1. ve 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddeleri kararda geçmektedir. Tebligat Kanunu'nun 10. ve 21. maddelerine de atıfta bulunulmuştur.

8. Ceza Dairesi 2020/512 E. , 2020/13847 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık tarafından verilen 18.04.2019 tarihli dilekçenin eski hale getirme talebini de içerdiği anlaşılmakla, eski hale getirme istemi hakkında karar verme yetkisinin CMK.nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin verilen temyizin reddine dair ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Gerekçeli karar sanığın savunmasında belirttiği adrese tebliğe çıkarılmış, tebliğ imkansızlığı nedeniyle tebliğin Tebligat Kanununun 21. maddesine göre yapıldığı ve tebligatın muhtara teslim edildiği belirtilmiş ise de; bu adreste Tebligat Kanununun 10. maddesine göre tebliğin yapılamama gerekçesi belirtilmediği gibi tebligat parçasında Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre en yakın komşusuna haber verildiğine ilişkin bir ibarenin bulunmaması karşısında; tebligatın usulüne uygun olmadığı, sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, atılı suçun unsurlarının oluşmadığına yönelik temyiz itirazı yerinde görülmediğinden 5271 sayılı CMK.nın 302/1. maddesi uyarınca TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİNE, 22.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.