MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/03/2014 tarih ve 2009/62-2014/68 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin pastanecilik sektöründe hizmet verdiğini ve müvekkiline ait 2001/20884 sayılı “...” markasının 12.10.2001 tarihinde 30, 41, 42. sınıflarda; 2006/00153 sayılı “.... ” markasının ise 02.01.2006 tarihinde tescil edildiğini, davalı firmaca anılan markalarla birebir aynı olan "..... " ibaresi ile faaliyet göstermesi nedeniyle müvekkilince Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nde açılan dava sonunda, davalının müvekkile ait “....” markasını kullanmasının tecavüz ve haksız rekabet oluşturduğunun tespiti ile tecavüz ve haksız rekabetin durdurulmasına ve giderilmesine karar verildiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 15.000.00 TL maddi, 5.000.00 TL manevi tazminatın tecavüz tarihinden itibaren reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, 03.02.2014 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini 100.000,00 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, anılan mahkeme ilamının henüz kesinleşmediğini, müvekkilince bu davanın açılmasından çok önce, 10.05.2007 tarihinde,.... başvuru numarası ile dava konusu markanın tescili için ....’ye müracaat edilerek sonrasında bu markanın ticari işletmesinde kullanılmaya başlandığını, bu tarih itibariyle "...." markasının koruma altında olduğunu, ancak iyiniyetli müvekkilinin kendi inisiyatifiyle somut dava açılmadan önce dava konusu markayı kullanmayı bıraktığını, maddi tazminat talep edebilmek için öncelikle ortada haksız bir fiilden doğan bir zararın bulunması ve bu zararın tazminat talep edilenden kaynaklanmasının gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; iddia, savunma ve benimsenen son bilirkişi raporuna göre, 556 sayılı KHK"nın 66/a bendi gereğince tazminat miktarının 2007 yılı için 20.216,34 TL olduğu, davalının markayı kullanımı bıraktığı 08.07.2008 tarihi itibariyle toplam 40.000,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsilinin gerektiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabul, kısmen reddi ile, 40.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın 10.05.2007 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, taraf vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.330,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 22,70 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.