ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Burdur 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04/07/2014 tarih ve 2014/215-2014/386 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı bankadan 390,000,00 TL kredi kullandığını, geri ödeme anında diğer masraflar ve proje komisyonu adı altında toplam 3.261,90 TL alındığını, bankalar tarafından farklı isimler altında tahsil edilen ek ücretlerin yasal dayanağının bulunmadığını ileri sürerek haksız olarak yapılan tahsilatın ödeme tarihi olan 04.09.2013 tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte iadesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının tüketici sıfatını taşımadığını ve işyeri-dükkan vasfındaki gayrimenkulü için kredi kullandığını, kredinin geri ödeme planında açıkça komisyon ve masfar tutarlarına yer verildiğini, bu tutarların zorunlu masraf olup usul ve yasaya uygun olduğu, davacı tarafından da ödeme planının imzalandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı bankadan taksitli ticari kredi kullandığı, kredinin ayrılmaz eki olan ve davacı tarafından da imzalanan ödeme planında katılım bankalarında krediye ilişkin kar payı olarak adlandırılan faiz, gecikme faizi, gider vergisi ve fon oranları yanı sıra proje komisyonun gider vergisi dahil 2.925,00 TL, diğer masrafların ise 500,00 TL olduğu, davacının bu miktarlar kadar tahsilat yapıldığı, tahsil edilen komisyon ve masraf tutarının açılan kredi tutarının %1’nin altında kaldığı ve makul bulunduğu, tüketici kredileri dışında bankaların her türlü kredi işleminden serbestçe faiz, komisyon ve masraf almasının mümkün olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.