MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/07/2014 tarih ve 2013/179-2014/465 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin tanınmış “....” esas unsurlu markaların sahibi olup, ... nezdinde de 1980 yılından itibaren tescilli markaları bulunduğunu, işbu marka tescillerine dayalı olarak marka başvurusu yaptığını ancak davalının adına tescilli dava konusu markaları mesnet göstererek itiraz ettiğini, davalının markalarını KHK"nın 14. maddesinde öngörülen şekilde kullanmadığını ileri sürerek, davalı adına tescilli ......... sayılı markaların hükümsüzlüğü ve sicilden terkini ile devrinin önlenmesi için ihtiyati tedbire karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının aktif dava ehliyeti bulunmadığını, aynı zamanda kötüniyetli olduğunu, sessiz kalma suretiyle hak düşürücü sürenin geçtiğini, müvekkilinin markaları kullandığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu markaların dava tarihinden itibaren geriye doğru 5 yıllık süre içerisinde kullanılmadığı, böylece 556 sayılı KHK"nın 14. maddesindeki hükümsüzlük koşullarının gerçekleştiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile, .... tescil no"lu “...., ... tescil no"lu “....” ve ...... tescil no"lu “.... ” isimli markaların 556 sayılı KHK"nın 14. maddesi uyarınca kullanılmama sebebiyle hükümsüzlüklerine ve sicilden terkinine, aynı KHK"nın 76 vd. maddeleri uyarınca davacının tedbir isteminin de kabulüne ve hükümsüzlüğüne karar verilen markaların ..."deki sicil kayıtları üzerine devri engelleyici şerh konulmasına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.