
Esas No: 2014/68
Karar No: 2015/11390
Karar Tarihi: 23.03.2015
Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/68 Esas 2015/11390 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi .... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işverenlerin yanında küçük çocuklarına dadılık yapmak suretiyle işçi olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverenlerce haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davacının ev hizmetlerini yerine getirmek amacıyla işe alındığını, İş Kanunu kapsamı dışında olduğundan davanın genel mahkemelerde görülmesi gerektiğini, esasa ilişkin ise; davacının ...."un ... adresinde bulunan evinde çocuğu .... ile ilgilenmek üzere 13/08/2009-16/01/2011 tarihleri arasında sigortası yapılarak çalıştırıldığını, işine haksız ve kötü niyetli son verildiği iddiasının asılsız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, işçi lehine yorum ilkesi de dikkate alınarak mevcut delil, belge ve tanık beyanlarından davacının İş Yasası kapsamında davalı işverenler nezdinde evlerinde müşterek çocuklarına dadılık yaparak çalıştığı, tazminata hak kazanacak şekilde iş akdine son verildiği, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, izin ücreti ve genel tatil ücreti alacak taleplerinin yerinde olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı ve davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı davalıya ait işyerinde 05/04/2009- 01/02/2011 tarihleri arasında çalıştığını ileri sürüp alacak talep etmiş davalılar ise davacının 13/08/2009-16/01/2011 tarihleri arasında çalıştığını savunmuştur.
Mahkemece hizmet süresi ile ilgili SGK kayıtlarına itibar edilmiş ise de, davacının davalılar aleyhine açmış olduğu hizmet tespiti davası mevcut olup henüz davanın sonuçlanmadığı anlaşılmıştır.
Hizmet tespiti davasındaki karar eldeki davayı, hizmet süresi ve ücret ile ilgili bağlayacağından bu davanın bekletici mesele yapılması gerekir. Mahkemece bu hususun göz ardı edilmesi hatalıdır.
3- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı aylık ücretinin net 3000,00 TL olduğunu iddia ederken davalı taraf kayıtlarında ücretin brüt 796,00 TL olduğu görülmüştür. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tarnık beyanları dikkate alınarak davacının ücreti net 3000,00 TL kabul edilmiş ise de, bu sonuca ulaşmada dosya kapsamı yeterli değildir.
Mahkemece davacının çalışma dönemi ve görevi belirtilerek ilgili sendikalarla, işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği araştırılıp, davacıya ait banka ödeme kayıtları incelenip, yine hizmet tespiti davasında verilecek karar da gözetilerek tüm deliller birlikte değerlendirildikten sonra neticeye varılması gerekirken davacının gerçek ücretinin tespitene yönelik olarak eksik inceleme ve araştırma ile hüküm kurulması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 23/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.