MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.06.2014 tarih ve 2013/127 - 2014/152 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin tescil ettirdiği .... no"lu tasarım tescil belgesinde yer alan 1 ve 2 numaralı konserve kutusu tasarımlarının piyasada mevcut kutulardan hiçbir farklılığının bulunmadığını, bu ürün tasarımlarının eskiden beri kullanıldığını, 2008 tarihli yayınlarda bu konserve tasarımlarının birebir aynısının yer aldığını, davalının tasarımlarının yeni ve ayırt edici olmadığını ileri sürerek davalı adına tescilli .... ve ... sayılı tasarımlarının hükümsüzlüğünü ve terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkiline ait tasarımların yeni ve ayırt edici olduğunu, davacı tarafın bu tasarımlarının aynısını kendisinin tescil ettirmeye çalıştığını, tasarımların yeni ve ayırd edici olduğunu, davacının kötüniyetli olarak bu davayı açtığını" savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, gıda maddeleri ile davalıya ait 2012 tarihli dava konusu teneke kutu tasarımlarının başvuru tarihinde yeni ve ayırt edici olmadığı, piyasada bir kısım gıda maddeleri ile ilgili konserve ürün ambalajlarda tescil tarihinden çok daha önce kullanıldığı, tasarımın bilgilenmiş kullanıcı gözü ile yapılan değerlendirmede genel izlenimlerin de aynı olduğu, dolayısıyla dava konusu tasarımların ayırt edici niteliğinin de bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile davalı adına tescilli 2012/00301 sayılı çoklu tasarım tescil belgesinde yer alan 1 ve 2 no"lu tasarımların hükümsüzlüğüne, ... sicilinden terkinine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.