MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 26/06/2014 tarih ve 2012/82-2014/172 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin kendisinin bulduğu “...” markasını 2004 yılından itibaren sağlık sektöründe tanınmış marka haline getirdiğini, markanın önceye dayalı ve gerçek hak sahipliğinin müvekkiline ait olduğunu ayrıca markanın tıp ve sağlık kavramıyla özdeşleşmiş bir kelime olup, bir şahsın ya da kuruluşun inhisarında olamayacağını, davalının müvekkilinin markasının tanınmışlığından yararlanmak amacıyla kötüniyetli olarak markayı adına tescil ettirdiğini ve tescil tarihinden itibaren de kullanmadığını ileri sürerek, davalı adına tescilli ... no"lu “...” markasının hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın 556 sayılı KHK"nın 14. maddesinde belirtilen süre içerisinde açılmadığını, markanın tanınmış marka olmadığını ve müvekkili tarafından da kullanıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının ... ibaresini sağlık sektöründe faaliyette bulunmaya başladığı tarihten itibaren işletme adı olarak kullandığını beyan ettiği, aynı ibarenin farklı kişiler tarafından ticaret unvanı, işletme adı ve marka olarak aynı zaman dilimi içerisinde kullanılmasının mümkün olduğu, çünkü temel fonksiyonlarının farklı olduğu, işletme adı olarak kullanılan bir ibarenin markasal kullanım sayılmayacağı ancak, işletme adı ve markanın birbirine iltibas teşkil etmemesi gerektiği, .... ibaresinin işletme adı olarak kullanıldığı ifade edilmekle birlikte markasal olarak kullanıldığını gösterir yeterli bilgi ve belgenin bulunmadığı, tanıtım ve reklam faaliyetlerinin markanın tescilinden sonraki tarihlere tekabül ettiğinden önceye dayalı kullanım için delil teşkil etmediği, kimi belgenin de tarih olarak ispatının yapılmadığı, bu nedenle önceye dayalı kullanım dolayısıyla hak sahipliğinin davacı tarafça ispatlanamadığı, tanınmışlık iddiasında bulunulmuş ise de, davacı lehine buna dair bir delil bulunmaması, tanınmış marka listesinde yer almaması, tescilli bir markasının bulunmaması nedeniyle bu iddianın da yerinde olmadığı, kötü niyet iddiasına ilişkin olarak da, davalı tarafın markayı kullanmak dışında ticaretini yapmak, yedekte tutmak gibi herhangi bir kastının bulunduğunun ispatlanamadığı, bu kapsamda başvuru sırasında kötü niyet ve markanın tanınmışlığından faydalanmak gibi bir amaç güdülmediğinden kötü niyet iddiasına da itibar edilmediği, markanın tescil edildiği 23.07.2007 tarihinden itibaren 5 yıllık sürenin 23.07.2012 tarihinde dolduğu, bu sürenin dolması beklenilmeden davanın 29.03.2012 tarihinde açıldığı, bu itibarla kullanmama nedenine dayalı hükümsüzlük istemi bakımından da davanın mevsimsiz açıldığı gerekçesiyle, reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.