Edirne Kaçakçılık Kararları - Hırsızlığa teşebbüs - işyeri dokunulmazlığını ihlale teşebbüs - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/12021 Esas 2016/5070 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/12021
Karar No: 2016/5070
Karar Tarihi: 11.04.2016

Hırsızlığa teşebbüs - işyeri dokunulmazlığını ihlale teşebbüs - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/12021 Esas 2016/5070 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

17. Ceza Dairesi tarafından karara bağlanan duruşmada, sanıkların bir işyerine hırsızlık amacıyla girmeye teşebbüs ettikleri ve kapıyı açamayınca eylemlerinin işyeri dokunulmazlığına teşebbüs suçu kapsamına girdiği belirlenmiştir. Sanıklar hapis cezasına çarptırılmıştır. Ancak, kararda TCK'nın 53. maddesine ilişkin yanlış bir açıklama yapılmıştır ve bu nedenle karar bozulmuştur. Yine de, diğer yönleri uygun bulunan karar düzeltilerek onanmıştır. TCK'nın 53. maddesi, suçluların ceza aldıklarında kaybedecekleri hakları ve özgürlükleri belirlemektedir. Maddede; hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun kalacakları ve koşullu salıverilene kadar haklarının kısıtlanacağı belirtilmektedir.

17. Ceza Dairesi 2015/12021 E. , 2016/5070 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs, işyeri dokunulmazlığını ihlale teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanıkların, hırsızlık yapmak amacıyla katılanın cadde üzerinde bulunan işyerinin kapısını zorladıkları, kapıyı açamayınca işyerine girmedikleri, bulundukları yerin eklenti olmadığı, eylemin bu haliyle işyeri dokunulmazlığına teşebbüs suçunu oluşturduğu kabul edildiğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş oldukları suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bentlerinde yazılı haklardan, aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması, ve yine T.C. ... Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “T.C. ... Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm
kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin ... Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.