MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.02.2014 tarih ve 2013/142-2014/46 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, bazı noksanlıkların ikmali için dosya mahalline gönderilmişti. Bu noksanlıkların giderilerek dosyanın gönderildiği anlaşılmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibaresinin marka olarak tescili için yaptığı başvurunun davalı tarafından ibarenin 18. ve 25. sınıf açısından genel ibare olduğu gerekçesiyle 556 sayılı KHK"nın 7/1-c maddesi uyarınca kısmen reddedildiğini, oysa müvekkilinin bu markayı 1985 yılından bu yana aralıksız olarak kullandığını, ayırt edici hale getirdiğini, ibarenin aynı zamanda müvekkilinin ticaret unvanının esaslı unsuru olduğunu, markanın seri marka olarak da tescil ettirildiğini, genel ibareler açısından kullanım sonucu ayırt edicilik ile tescil hakkı kazanılabildiğini ileri sürerek, ... ...."nın 2013-M-170 sayılı kararının iptaline ve tescil işlemlerinin devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kararın hukuka uygun olduğunu savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, ibarenin "deri kullanılarak yapılan" anlamını taşıdığı, tescil kapsamından çıkartılan malların tamamında hammade olarak deri kullanıldığı, markaya ayırt edicilik kazandırıldığına ilişkin olarak dosyaya sunulan delillerin hiçbirisinin başvurudan çıkartılan malların tanıtımına ilişkin olmadığı, davacının önceki markaları "...." ve ".... ibarelerini içerdiğinden davacıya hak sağlayamacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 26.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.