MAHKEMESİ : İSTANBUL 20. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/02/2013
NUMARASI : 2011/47-2013/43

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 20. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26/02/2013 tarih ve 2011/47-2013/43 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı M.. Y.."ın sahibi bulunduğu davalı L.. Ş.. ile 21.11.2000 tarihinde bir anlaşma yaparak davalı şirketten E. Tekstil Ürünleri San. ve Tic A.Ş"ye ait hisselerin %50"sini 250.000 DM karşılığı satın almak üzere anlaştıklarını, anılan anlaşma gereğince ödenen meblağın davacı için yetkili makamlardan davalı şirket tarafından izin alınıncaya kadar davalı şirkete ödeneceğini, davalı şirket tarafından 3 (üç) hafta içerisinde gerekli izinlerin alınamaması durumunda alınan paranın tamamen ve acil olarak geri ödeneceğini, ayrıca 2001 yılının ilk yıllık toplantısında 20/01/2001 tarihinde Patrick Wendt ve S. Y."ın E."in yönetim kurulu üyesi olacakları hususunun aynı anlaşma ile taraflar arasında kararlaştırıldığını, yapılan anlaşma gereğince davacı tarafından 24 Kasım 2000 tarihinde 100.000 DM, 21/11/2000 tarihinde 150.000 DM, 30 Kasım 2000 tarihinde 40.000 DM havale edildiğini, anlaşmanın 250.000 DM üzerinden olmasına rağmen davalılara transfer edilen paranın 290.000 DM olduğunu, tüm bu paraların şirket kayıtlarında mevcut olduğunu, anlaşmadan sonra davacının fiilen davalı şirkette çalışmaya başladığını ve bu durumun 2006 yılı Ağustos ayına kadar devam ettiğini, sözleşmenin konusunu oluşturan hisselerin davalı şirket tarafından davacıya devredilmediğini, fazlaya ilişkin hak ve talepleri saklı kalmak kaydı ile 2001/2002/2003/2004/2005 ve 2006 yıllarına ait kar payından şimdilik 5.000 Euro"nun talep edilen beher yıl sonundan itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte, sözleşme gereğince verilen paranın 5.000 Euro"nun 21/11/2000"den itibaren ticari faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davacının şirketten alacaklı olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına, toplanan delillere ve düzenlenen bilirkişi kök-ek raporlarına göre, 26/02/2013 günlü duruşma sırasında davacı vekilince 750 TL olarak yatırdıkları ıslah harcı miktarının ıslah edilip arttırılan miktar olarak 21.763,00 Euro’ya denk geldiğini, 21.763,00 Euro olarak taleplerini arttırdıkları beyanları değerlendirildiğinde, davacının dava konusu alacağına yönelik para gönderme işlemlerinin 2000 yılına ait olduğu, alacak davasının ilgili yasa hükümleri gereğince 10 yıllık zamanaşımına tabi olduğu, ıslah tarihi itibarıyla ıslah edilen kısım yönünden 10 yıllık zamanaşımının gerçekleşmiş olduğu, bu itibarla davacının ıslah talebinin yerinde olmadığı, ayrıca davalı M.. Y.. yönünden ise sözleşmelerin nisbiliği ilkesi uyarınca davacının taleplerinin tek muhatabının sözleşmenin tarafı olan davalı şirket olduğu, limited şirket ortağı ve müdürü olan diğer davalı M.. Y.."ın sermaye şirketlerinde sınırlı sorumluluk prensibi gereğince şirket borçlarından sorumlu tutulamayacağı, bu itibarla davalı M.. Y.. için husumet itirazının yerinde olduğu ve kendisine husumet yöneltilemeyeceği, davacının kar payı alacağı oluşmadığından bu talebinde yerinde olmadığı gerekçesiyle davalı M.. Y.. hakkında açılan davanın husumetten reddine; ancak davacının davalı şirket yönünden verdiği paraların iadesi açısından 5.000 Euro açısından davanın kabulü ile sözleşme gereği 5.000,00 Euro"nun dava tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa"nın 4/a maddesi gereğince işleyecek faiziyle birlikte BK"nın 99 (eski BK 83) madde gereği fiili ödeme günündeki TL karşılığının davalı şirketten alınıp davacıya verilmesine, kar payı ile diğer ıslah edilen fazla talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dava, davalılardan kâr payı alacağının tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece davacının dava konusu alacağına yönelik para gönderme işlemlerinin 2000 yılına ait olduğu, alacak davasının ilgili yasa hükümleri gereğince 10 yıllık zamanaşımına tabi olduğu, ıslah tarihi itibarıyla ıslah edilen kısım yönünden 10 yıllık zamanaşımının gerçekleşmiş olduğu gerekçesiyle, ıslah edilen kısım bakımından davanın reddine karar verilmiştir. Zamanaşımı alacağın muaccel olduğu tarihten itibaren başlayacağından mahkemece davacının alacağının muaccel olduğu tarih taraflar arasındaki sözleşme hükümlerine göre değerlendirilmediği gibi, davalının yapmış olduğu bir kısım ödemelerin davacının alacağına mahsuben mi yapıldığı araştırılmadan, 818 sayılı BK’nın 133. ve TBK’nın 154. maddeleri uyarınca zamanaşımının kısmi ödeme nedeniyle kesilme durumunun gerçekleşip gerçekleşmediğinin de tartışılıp, değerlendirilmeden, ıslah edilen kısım bakımından davalı şirket yönünden zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle, kararın davacı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 09/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.