
Esas No: 2020/13001
Karar No: 2020/7562
Karar Tarihi: 15.09.2020
Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/13001 Esas 2020/7562 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık ... ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından cezalandırılmasına karar verildiği, sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükümlerinin 09/02/2016 tarihinde bizzat kendisine tebliğ edildiği, sanığın yasal süre geçtikten sonra 18/02/2016 havale tarihli dilekçe ile kararlara karşı temyiz talebinde bulunduğu, 26/02/2016 tarihinde temyiz talebinin reddine ilişkin verilen kararının sanığın annesi imzasına tebliğ edildiği, bu redde yönelik sanığın temyiz talebi olmadığı anlaşılmak, sanık ... hakkında geçerli bir temyiz olmadığından sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz incelemesi yapılmamıştır.
I-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000,00 TL adli para cezalarına ilişkin hükümlerin, cezaların türleri ve miktarları itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanıklar ..., ..., ... ile sanık ... müdafiinin temyiz taleplerinin ayrı ayrı REDDİNE,
II-Sanıklar ..., ..., ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali, sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
İncelemeye konu olayda, müştekinin iş yerini 19/04/2014 tarihinde kapattığını, ertesi gün hastası olduğu için dükkanı hiç açmadığını, 21/04/2015 sabah 06.00 sularında geldiğinde hırsızlık olayını tespit ettiğine ilişkin beyanı karşısında, eylemlerin gece vakti kabul edilen zaman diliminde gerçekleşip gerçekleşmediği kesin olarak tespit edilerek karar yerinde tartışılıp sonucuna göre, TCK"nun 143. ve 116/4. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanıklar hakkında verilen cezalardan TCK"nun 143. ve 116/4. maddeleri uygulanarak fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ... ile sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 325. maddesi gereğince yapılan bozmanın, hükmü temyiz etmeyen sanıklar ... ile ...’ye de sirayetine, 15/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.