MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ..... Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28/02/2013 tarih ve 2011/112-2013/35 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ... nezdinde tescilli "....", "...", "..." ibareli markaların sahibi olduğunu, davalıların da ... nezdinde kendi adlarına tescilli "... ..." markası ile toplam 11 ayrı merkez ve şubede müvekkili ile aynı faaliyet alanında yiyecek-içecek hizmeti sağladığını, tüm şubelerde bu markanın tescil edildiği şekle aykırı olarak ve müvekkilinin "..." markası ile iltibas oluşturacak biçimde kullanıldığını, ayrıca davalıların “....” alan adlı internet sitesi içerisinde de yalnızca "... ..." ibaresinin kullanıldığını, bu kullanımların ayrıca markaya tecavüz oluşturduğunu ileri sürerek, davalı adına tescilli "...." markasının hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine, yine davalıya ait “.......-...” adlı internet sitesinin kullanımının durdurulması ve kendilerine devrine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkillerinin "... ..." markasını 27/04/2005 tarihinde tescil ettirdiğini, işbu davanın ise 2011 yılında açıldığını, davacının bu kadar süre sessiz kaldıktan sonra söz konusu hükümsüzlük davasını açmış olmasının hakkın kötüye kullanılması olduğunu, müvekkillerinin “...-bufe.com” alan adını davacıya transfer ettiklerini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu markaların ibarelerin yazım, anlam ve fonetik açıdan birbirleri ile karıştırılamayacak kadar farklı ibarelerden oluştuğu bu nedenle tüketici gözünde sunulan hizmetin aynı kişiden kaynaklandığının düşünülemeyeceği, kaldı ki davalı markasının tescil edildiği tarihten çok sonra davanın açılması nedeni ile hak kaybına da uğrandığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve uyuşmazlık konusu markanın tescil tarihinden itibaren 5 yıllık hak düşürücü süre geçtikten sonra davanın açıldığının anlaşılmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 14.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.