MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 13. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 26/03/2015 tarih ve 2014/1451-2015/193 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili şirketin taraflar arasındaki taşıma sözleşmesi uyarınca davalı şirketin taşıma işlerini yaptığını, bu nedenle taraflar arasında cari hesap ilişkisi bulunduğunu, davalı şirketin hiçbir gerekçe sunmadan müvekkili tarafından alıcılara eksik ve hasarlı ürün teslim edildiğinden bahisle 16/07/2007 tarihli ve 21.120,84 TL bedelli fatura ile 30/09/2007 tarihli ve 17.434,53 TL bedelli faturayı düzenleyerek müvekkiline gönderdiğini ve fatura bedelleri olan 38.555,37 TL’yi müvekkilinin cari hesap alacağından tahsil ettiğini, müvekkilinin gönderilen 30/09/2007 tarihli ve 17.434,53 TL bedelli faturayı yasal süresinde noter ihtarnamesi ile iade ettiğini, ancak 16/07/2007 tarihli 21.120,84 TL bedelli faturanın davalıya iade edilemediğini, müvekkili tarafından alıcılara hasarlı ve eksik mal teslim edilmediğini ileri sürerek müvekkilinin cari hesabından tahsil edilen 38.555,37 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; taraflar arasındaki sözleşmeye göre davacı taşıyanın hasarlı ve eksik teslim edilen emtiayı tazmin etmesi gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; taraflar arasındaki taşımada yüklemenin davalı tarafından yapıldığı, araçların mühürlü olmadığı ve zararın alıcı ve araç şoförü tarafından bir tutanakla tespit edilmiş olduğu, koli içinde olması gereken emtia sayısındaki eksiklikten davacı tarafın sorumlu tutulamayacağı, davacı şirketin 30.09.2007 tarihli 17.434,53 TL bedelli faturayı iade ettiği, ancak 16.07.2007 tarihli 21.120,84 TL bedelli faturayı iade etmeyerek ticari defterlerine kaydedildiği, yani faturayı ve içeriğini kendisinden talep edilebileceğini kabul ettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 17.434,53 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 892,95 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 19/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.