Davacı,    iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara,toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine;
2-Dava; iş kazası sonucu sürekli işgöremezliğe uğrayan davacının maddi ve manevi zararlarının ve iş kazası nedeniyle yapılan sağlık harcamalarının maddi tazminat olarak davalı işverenden tahsili istemine  ilişkindir.
Mahkemece;davacının sürekli iş göremezlik duruma gelmesi nedeniyle uğradığı maddi zararının SGK tarafından bağlanan aylığın peşin sermaye değeri ile, karşılandığından maddi tazminat isteminin reddine,tedavi gideri alacağı nedeniyle maddi tazminat ve sürekli iş göremezlik nedeniyle manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Gerçekten, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Yasası; iş kazası nedeniyle işverenin sigortalısına karşı, işe Kurumca el koyuncaya kadar Kurumca sonradan işverene ödenmek üzere sağlık yardımlarını yapma ve vizite kağıdı düzenleme dışında bir yükümlülüğünü hükme bağlamamıştır.  Aksine; sözü edilen Yasanın, 14/3 maddesi; iş kazasının oluşumundan itibaren her türlü sağlık yardımları ile Kurumun sorumlu olduğunu kabul etmiştir. Sözü edilen Yasa"nın iş kazası ve meslek hastalığı sigorta kolunun getiriliş amaç ve nedeni; sigortalıların belirtilen türde bir zararla karşılaşmaları halinde onları doğrudan koruma altına alma ve kendilerine yardım yapacak Kuruluşu belirlemektir. Şu duruma göre,  iş kazası nedeniyle, sigortalının baş vuracağı mercii kendisini bu yönden güvenceye alan, Kurum ve onların sağlık kuruluşlarıdır. İşveren, bu tür zararlandırıcı olayların meydana gelmesi durumlarında; artık sigortalısına karşı muhatap olmaktan çıkar, kurum doğrudan devreye girer. Esasen işveren de belirtilen sigorta kolu nedeniyle Yasa"nın belirlediği orandan prim ödemek ve ayrıca koşulları varsa, Kurumun yaptığı harcamaları kuruma geri vermekle sorumlu tutulmuştur. Bu nedenle, gerek sigortalı gerekse işveren, iş kazası ve meslek hastalığı sigorta kolundan birbirlerine karşı değil, doğrudan Kuruma karşı sorumludurlar.
Belirtilen nedenlerle, davalı işverenin sağlık yardımlarından sorumlu tutulması, isabetsiz olmuştur.
3-Öte yandan  davacının iş kazası sonucu %51 oranında sürekli iş göremezliğe uğradığı olayda davacının  % 50, davalı işverenin % 50  oranında  kusurlu  olduğu dosya içeriğinden  anlaşılmaktadır.
B.K"nun 47. Maddesinde hakimin bedensel bütünlüğün bozulması halinde olayın özelliklerini göz önünde tutularak zarar görene adalete uygun bir miktar  paranın manevi  tazminat olarak ödenmesine karar vereceği öngörülmüştür.  Bedensel  bütünlük eş deyişle vücut bütünlüğü kavramının fizik  bütünlük  yanında  ruhsal bütünlüğü ve  sağlığı da kapsadığı  tartışmasızdır. Olayın özelliklerinin neler olduğu 26.6.1966, 7/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında  açıklanmıştır.  Bunlar her olayda  değişebilir.  Bu nedenle hakiminin kararında bu  özellikleri objektif ölçülere göre göstermesi  gerekir. 
Manevi  tazminatın  tutarını belirleme görevi hakimin takdirine bırakılmış ise de               Hakimin  bu takdir hakkını kullanırken,  ülkenin ekonomik  koşulları tarafların sosyal ve ekonomik durumları paranın satın alma gücü,  tarafların kusur durumu olayın ağırlığı davacının sürekli iş göremezlik oranı, işçinin yaşı,  olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması,  hükmedilecek  tutarın manevi tatmin duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda olması gerektiği de söz götürmez.
 Bunun yanında olayın işverenin sağlığı ve güvenliği önlemlerini yeterince alınmamasından kaynaklandığı da gözetilerek gelişen hukuktaki yaklaşıma da uygun olarak tatmin   duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda  manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği açıkça ortadadır. ( HGK 23.6.2004, 13/291-370)
Bu ilkeler gözetildiğinde davacı yararına takdir edilen manevi tazminat miktarı azdır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
O halde, tarafların bu yönlere ilişkin temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine12.03.2009 gününde oybirliği ile karar verildi.