MAHKEMESİ : Ankara 14. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 02/10/2013
NUMARASI : 2012/85-2013/408

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacılar vekili, müvekkillerinin davacıdan satın aldıkları aracın bedelinin bir kısmını peşin verdiklerini, bakiye kısım için 9.000,00 TL bedelli bir senet düzenlendiğini, daha sonra senede karşılık 7.500,00 TL ödeme yapıldığını, ancak bu ödemeye rağmen davalının bu senede dayalı olarak 4.000,00 TL asıl alacak ve masrafları üzerinden icra takibi başlattığını, oysa müvekkillerinin davalıya 1.500,00 TL borçlu olduklarını, bu miktarın faizinin de kabul edildiğini belirterek takibe konu 4.000,00 TL borcun 2.500,00 TL"lik kısmı nedeniyle müvekkillerinin davalıya borçlu olmadıklarının tespitine, icra takibinin 1.500,00 TL ve ferileri yönünden devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacıların ödeme emrinde yazılı miktar kadar borçlu olduklarını, zira davacıların ödemekle yükümlü oldukları borcun toplam 12.000,00 TL olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre; davalı taraf davacıların toplam borcunun 12.000,00 TL olduğunu, yapılan ödemeler sonucu 4.000,00 TL borçlarının kaldığını savunmuş ise de takibe konu bono bedelinin 9.000,00 TL olduğu ve davalı tarafın bu miktardan fazla alacaklı olduğuna dair yazılı bir delil sunmadığı, dolayısıyla davacı tarafça yapılan 7.500,00 TL ödeme mahsup edildiğinden davacıların 1.500,00 TL borçlarının kaldığı, bu tutarın işlemiş faizinin de 658,00 TL olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davacıların 2.500,00 TL asıl alacak ve 1.096,68 TL işlemiş faiz yönünden davalıya borçlu olmadıklarının tespitine, asıl alacak üzerinden %40 kötüniyet tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Yargılamaya son verilen kısa kararda davacı lehine tazminata hükmedilmediği halde 02.10.2013 tarihli gerekçeli kararda hüküm fıkrasında tavzih yolu ile düzeltme yapılarak 12.11.2013 tarihli ek karar ile tazminata hükmedilerek, kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmış olup bu durum HMK298/2 (HUMK 388) maddesine aykırılık teşkil ettiğinden kararın bozulması gerekmiştir.
Davalı vekilinin ek karara yönelik temyizine gelince;
2-Mahkemece 02/10/2013 tarihli karar ile davanın kabulüne dair karar verilmiş ve davacı vekilinin 11/11/2013 tarihli dilekçesinde ""gerekçeli kararda tazminat verilmediği ve bu durumun tavzihen düzeltilmesi"" şeklinde belirttiği talebi dikkate alınarak 12/11/2013 tarihli ek karar ile hüküm tavzihen düzeltilmiş ve ""davanın kabulüne, %40 tazminatın davalıdan tahsiline"" şeklinde hüküm oluşturulmuştur.
HUMK"un 455.maddesinde tavzihin ancak hüküm fıkrası içinde çelişki ihtiva etmesi, hüküm fıkrasının müphem olması, hüküm fıkrasının gerçek bir anlam ihtiva etmemesi halinde yapılabileceği öngörülmüştür. Tavzih yoluyla hüküm fıkrasına yeni bir ekleme yapılması ve bu suretle hükmün değiştirilmesi mümkün değildir. Mahkemece bu yön gözetilmeden gerekçeli kararda hüküm altına alınmayan tazminat için ek karar ile bu tazminatın karar tavzihi yoluyla ilavesi doğru görülmemiştir.
Açıklanan bu nedenlerle yerel mahkemenin 12/11/2013 tarihli hükmün düzeltilmesine dair ek kararının da bozulması gerekmiştir.
SONUÇ. Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle asıl kararın BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle ek kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre asıl karar yönünden davalı vekilinin öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin harcın istek halinde iadesine, 17.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.