MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, tehdit, hakaret.
HÜKÜM : 1- TCK"nun 81, 35/2, 62, 53, 54 maddeleri uyarınca 10 yıl 10 ay hapis cezası,
2- TCK"nun 106/1-1, 62, 53 maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası,
3- TCK.nun 125/1, 125/4, 62, 52/2 maddeleri uyarınca 1.740.TL adli para cezası ile cezalandırılmasına.


1-a-) Sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik hakaret suçundan verilen adli para cezası miktarı itibarıyla hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 6217 sayılı Kanunun 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 272. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi gereğince kesin nitelikte olup, temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanığın temyiz İsteminin CMUK"nun 317. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
b-) Gerekçeli karar başlığında tehdit suçunun suç tarihinin gösterilmemesi mahallinde giderilmesi mümkün eksiklik olarak kabul edilmiştir.
2-) Temyiz edenlerin sıfatı ve dilekçelerinin içerikleri dikkate alınarak, sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümleri ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in, mağdur ..."a yönelik kasten öldürmeye teşebbüs ve tehdit suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... ve müdafiinin sübuta, meşru savunmaya, suçun niteliğine, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesi delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, Sözleşmenin anılan maddesinde yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından "adaletin selametinin gerektirmesi" kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları da dikkate alınarak; sanığın 5271 sayılı CMK"nın 150/2-3 maddesi gereğince kendisine atanan müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, müdafii ücretinin yargılama giderleri arasında gösterilmesi hukuka aykırı ise de, bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yargılama giderlerinden müdafii ücretinin çıkartılmasına, yargılama giderleri toplamının 32.TL olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak (ONANMASINA), 18/11/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.