Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 53/6, 63/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği, dosya içeriğine göre; 10.10.2014 tarihli vekaletname içeriğine göre feragat yetkisi bulunan katılanlar vekilinin hükümden sonra sunduğu 20.03.2015 tarihli dilekçe ile katılanların sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtiklerini de belirttiğinin anlaşılması karşısında; sabıkası bulunmayan, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın gelecekteki olası etkileri dikkate alınarak hakkında TCK"nın 62. maddesi uygulanan ve lehe hükümlerin uygulanması talebinde bulunan sanık hakkında, dosya kapsamına uygun olmayan ve yetersiz görülen gerekçeler ile TCK"nın 50/4. maddesinde belirtilen paraya çevirme hükümlerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.