MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle emniyeti suistimal
HÜKÜM : 765 sayılı TCK"nın 510, 522, 647 sayılı yasanın 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle emniyeti suistimal suçundan hükümlü hakkında talep edilen uyarlama yargılaması sonucunda verilen mahkumiyet hükmü, hükümlü tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümlü hakkında hizmet nedeniyle emniyeti suistimal suçundan yapılan yargılama sonunda, 765 sayılı TCK nın 510/1, 522, 647 sayılı yasanın 4. maddeleri uyarınca neticeten hükümlünün 1.660.750.000 TL ağır para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği, infaz aşamasında iken 5237 sayılı kanunun yürürlüğe girmesi üzerine Cumhuriyet Başsavcılığı"nca uyarlama talebinde bulunulduğu, bu kez mahkemece evrak üzerinde inceleme yapılarak 13/01/2012 tarihli ek karar ile 5237 sayılı yasanın lehe olmadığı gerekçesiyle hükmün infazına karar verildiği, hükmün hükümlü tarafından temyizi üzerine Dairemizin 07/10/2013 tarih ve 2012/13521 E, 2013/14947 K sayılı kararı ile duruşma açılmadan ve kesinleşmiş hüküm ile 5237 sayılı TCK"nın ilgili hükümlerinin olaya uygulanmaksızın, denetime imkan verecek şekilde sonuçların karşılaştırılıp lehe hüküm belirlenmeden karar verilmesi gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği, mahkemenin bozmaya uyarak yapmış olduğu uyarlama yargılaması sonucunda; 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın somut olaya uygulanmasından sonra, 765 sayılı TCK"nın hükümlü lehine olduğu şeklindeki kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, hükümlünün yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
15/12/2004 tarihli hüküm ile hizmet nedeniyle emniyeti suistimal suçundan hükümlünün 765 sayılı TCK"nın 510/1, 522, 647 sayılı yasanın 4. maddeleri gereğince netice olarak 1.660.750.000 TL (eski para) adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildikten sonra, 5237 sayılı Kanun ile hükümlü lehine bir düzenleme getirilmediğinin kabul olunması karşısında; önceki kesinleşmiş mahkumiyet hükmündeki “ağır para cezasının”, 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 5. maddesi gereğince “para cezasına” dönüştürülerek önceki hükmün aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapmayı gerektirmediğinden aynı kanunun 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının “5252 sayılı Kanun"un 5. maddesi de gözetilerek kesinleşmiş 15/12/2004 gün ve 2002/474 esas, 2004/949 karar sayılı ilk hükümdeki ağır para cezasının para cezasına dönüştürülmesi suretiyle hükmün aynen infazına” şeklinde değiştirilmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.