Ankara Ceza Kararları - İştirak halinde kasten yaralama - 6136 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/5179 Esas 2014/6513 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/5179
Karar No: 2014/6513
Karar Tarihi: 23.12.2014

İştirak halinde kasten yaralama - 6136 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2013/5179 Esas 2014/6513 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Bakırköy 4. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava kapsamında Ramazan, Şükrü ve Murat adlı sanıklar hakkında mağdur Kemal'e yönelik mala zarar verme suçu ile birlikte iştirak halinde kasten yaralama ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçlarından açılan kamu davası sonucunda verilen hüküm üst mahkeme tarafından bozulmuştur. Sanıkların savunmalarının aynı avukat tarafından yapılmış olması, menfaat zıtlığı olduğu durumlarda da sanıkların farklı avukatlar tarafından savunulması gerekliliği ve tanıkların olayın gelişimi hakkında farklı beyanlarda bulunması nedeniyle suç niteliğinin kasten yaralama olarak kabul edilmesi CMK’nın 230.maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle mahkeme kararı bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri 6136 sayılı Kara Para Aklama'ya ilişkin yasal düzenleme ve CMK'nın 230.maddesi (Olayın yasal niteliğine uygun hüküm tesis edilmesi).

1. Ceza Dairesi 2013/5179 E. , 2014/6513 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2013/11718
MAHKEMESİ : Bakırköy 4. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 15/10/2012, 2011/388 (E) ve 2012/326 (K)
SUÇ : İştirak halinde kasten yaralama, 6136 sayılı Yasaya muhalefet.
TÜRK MİLLETİ ADINA

1- Sanıklar Ramazan, Şükrü ve Murat hakkında mağdur Kemal’e yönelik mala zarar verme suçundan açılan kamu davası ile ilgili olarak zamanaşımı süresi içinde karar verilmesi mümkün bulunmuştur.
2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar Kemal ve Ebubekir’in mağdur Şükrü"ye yönelik eyleminin ve sanık Kemal’in 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçunun sübutu kabul, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar Kemal ve Ebubekir sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen ve sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
a) Olaya ilişkin beyanları alınan tanıklar R.T. S.T.ve M.Ö.ile mağdur Şükrü’nün olayın başlama şekline, sonrasında gelişen olaylara ve mağdur Şükrü’nün yaralamasına ilişkin farklı anlatımlarda bulundukları anlaşılmakla, hangi beyanın hangi nedenle üstün tutulduğu ve temyiz denetimine olanak verecek şekilde tartışılmadan suç niteliğinin kasten yaralama kabul edilerek CMK’nın 230.maddesine aykırı davranılması,
b) Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 08.06.2010 gün, 2010/1-35-140 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanık yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat zıtlığının bulunduğunun kabulü gerektiğinden; aynı olayda yargılanan ve suçu birlikte işledikleri iddia olunan sanıklar Kemal ve Ebubekir arasında menfaat zıtlığı bulunduğu anlaşıldığı halde, sanıkların savunmalarının aynı müdafii tarafından yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 152 ve 1136 sayılı Avukatlık Yasasının 38. maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş olup sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin öncelikle bu nedenle tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (BOZULMASINA), 23/12/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.