MAHKEMESİ : Vize Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 21/09/2010
NUMARASI : 2009/211-2010/112

K.. K..Tüzel Kişiliği adına köy muhtarı B.. B.. ile T.. T.. A.Ş aralarındaki elatmanın önlenmesi, ecrimisil davasının reddine dair Vize Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 21.09.2010 gün ve 211/112 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı K.. K..Tüzel Kişiliği vekili, davacı adına kayıtlı.. ada 8 parsel sayılı taşınmazın bir bölümünü davalı şirketin hukuki dayanaktan yoksun olarak işgal ettiğini ileri sürerek haksız müdahalesinin önlenmesine, 5 yıllık haksız işgali karşılığında toplam 8000 TL ecrimisilin yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı T..T.. Genel Müdürlüğü A.Ş. vekili, davacı köyün talebi ve yer tahsisi üzerine dava konusu taşınmazda 1990 yılından beri PTT ve santral merkezi olarak hizmet verildiğini, kâr amacı güdülmediğini, davacının rıza gösterdiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davacı köyün rızası ile 20 yılı aşkın süreden beri davalı şirketin taşınmaz üzerinde kamu hizmeti yürüttüğü, haksız işgalin söz konusu olmadığı gerekçesiyle müdahalenin önlenmesi ve ecrimisil taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Hüküm, süresinde davacı vekili tarafından dilekçede yazılı sebeplerle temyiz edilmiştir.
Kargir iki katlı köy binası niteliğindeki dava konusu 135 ada 8 parsel sayılı taşınmaz, davacı K.. Tüzel Kişiliği adına tapuda kayıtlı olup, dava konusu yapılan bölüm 05.03.2010 tarihli krokide A harfi ile gösterilen 29.75 m2 yüzölçümündedir. Taraflar arasında yapılmış yazılı ya da sözlü kira anlaşması bulunmamaktadır. Söz konusu bölüm davacı K.. Tüzel Kişiliği"nin izni ile davalı tarafından 1990’lı yıllardan itibaren telefon santral binası olarak tasarruf edilmektedir. Davacı k.. tarafından, davalı şirkete gönderilen 30.07.2009 tarihli yazı ile kira bedeli istenmiş, davalı taraf da 18.08.2009 tarihli karşılık yazısında bunun mümkün olmadığını bildirilmiştir. Açıklanan bu hukuki ve maddi olgular, tarafların ve yerel mahkemenin de kabulündedir. Mahkemece, davacı Köy Tüzel Kişiliği"nin rızası ile iletişim hizmetlerinin sağlanması için dava konusu taşınmaz bölümünün davalının kullanımına tahsis edildiği, davalının kamu hizmeti gördüğü, haksız işgalci durumunda olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmişse de, bu görüşe katılmak mümkün değildir. Şöyle ki; tapu kaydına göre davacının malik olduğu anlaşılmaktadır. Her ne kadar davalı şirket, taşınmazın bir bölümünü davacı köyün rızası ile santral binası olarak kullanmakta ise de, mülkiyet hakkı sahibi olan kişi, bu hakkına hükmen veya resmi bir işlemle kısıtlama getirilmediği sürece haricen verdiği rızayı istediği zaman kaldırabilir. Nitekim, taraflarında kabulünde olan 30.07.2009 tarihli yazı ile davacı köy, haricen verdiği izni kaldırmıştır. Buna göre, davacının açtığı müdahalenin önlenmesi davasının kabulü ile iznin sona erdirdiği tarih itibarıyla işgal tazminatına hükmedilmesi gerekirken yanlışa düşülerek yazılı gerekçelerle reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
Davacı vekilinin yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulüyle, usul ve kanuna aykırı görülen yerel mahkeme hükmünün 6100 sayılı HMK’nun Geçici 3.maddesi yollamasıyla uygulanacak olan 1086 sayılı HUMK’nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 21,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 13.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.