İzin tecavüzü suçundan hükümlü ..."ın, 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu"nun 66/1-b ve 73, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1, 50/1-a ve 52. maddeleri uyarınca 3.000 TL adli para cezası cezalandırılmasına dair Diyarbakır 7. Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 01.09.2015 tarihli ve 2015/147 Esas, 2015/744 sayılı kararı aleyhine ekindeki dava dosyası ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/02/2019 gün ve KYB - 2018/5567 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, hükümlü ... hakkında 19.08.2006-25.08.2006 tarihleri arasında gerçekleştirdiği iddia olunan izin tecavüzü suçu nedeniyle yapılan yargılama neticesinde Diyarbakır 7. Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesinin 25.02.2014 tarihli ve 2013/2372 Esas, 2014/173 Karar sayılı kararı ile hükümlünün mahkûmiyetine karar verildiği, anılan kararın istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği ve 05.03.2015 tarihinde infaz edildiği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/7. maddesinde yer alan “Aynı fiil nedeniyle, aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa, davanın reddine karar verilir.” hükmü gereğince davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hükümlü ..."ın mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma istemine ilişkin görüş yazısının gerek dosya içerisinde gerekse UYAP üzerinde mevcut olmadığı anlaşıldığından belirtilen eksikliğin giderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01/07/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.