MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 26. Hukuk Dairesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/08/2015 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu yaralama nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabuülne dair verilen 26/12/2017 günlü karara karşı davacılar vekili ve davalı vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davacılar vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, HMK"nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca davanın kısmen kabulüne dair verilen 15/03/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ve katılma yoluyla davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 362/1-a maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL’dir.
HMK’nın 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince, temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 58.800,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir. Katılma yolu ile temyiz ise asıl temyiz talebine sıkı sıkıya bağlıdır ve ona tabidir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366. maddesi yollamasıyla 348. maddesinin 2. fıkrası gereğince asıl tarafın temyiz ettiği kararın temyizi kabil değilse temyiz süresini geçirmiş olan taraf cevap dilekçesi (katılma yolu) ile hükmü temyiz edemez. Temyiz yoluna başvuranın temyiz talebi Yargıtay tarafından esasa girilmeden reddedilirse, katılma yolu ile başvuranın temyiz talebi de reddedilir.
Somut olayda; ihtiyari dava arkadaşı olan davacılar bakımından temyiz sınırı davalının her bir davacıya yönelik temyizi bakımından ayrı ayrı belirlenecektir. Asıl temyiz eden davalı tarafça temyize konu edilen miktarlar, yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp asıl temyiz eden davalının temyiz dilekçesinin HMK’nın 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir. Davalı tarafın temyiz dilekçesinin değer yönünden reddine karar verildiğine göre, gerekçeli kararın tebliğinden sonra kararı temyiz etmeyip davalı tarafın
temyiz dilekçesinin tebliğinden sonra katılma yolu ile kararı temyiz eden davacılar vekilinin de Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 348. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen nedenle, tarafların temyiz dilekçelerinin reddine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 04/03/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.