MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/11/2014 tarih ve 2013/251-2014/250 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ve "...+şekil" ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalının, bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki "...” ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere davalı ...’ne başvuruda bulunduğunu, 2011/08512 numarasını alan başvurunun, Resmi Marka Bülteninde ilanı üzerine müvekkili tarafından ...na itirazda bulunulduğunu, ancak itiraz yerinde görülmeyerek reddedildiğini, bu kararın yeniden incelenmesi talebinin de nihai olarak ... tarafından reddedildiğini, oysa müvekkilinin markaları ile davalı başvurusunun iltibas yaratma ihtimalinin bulunduğu, tüketicilerin bu markayı, müvekkili şirketin seri markalarından birisi olarak algılayacağını, bu nedenle davaya konu kararın hukuka aykırı olduğunu belirterek, 2013/M-4830 sayılı ... kararının iptaline ve tescil edildiği takdirde markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, dava konusu markalar arasında esas ve yardımcı unsurlar, telaffuz, biçim ve anlam itibariyle bir benzerlik ve her birinin bütünü itibariyle bıraktığı etkinin farklı olması sebebiyle karıştırmaya sebep olacak bir yakınlık bulunmadığını "..." ibaresinin Türkiye"de tanınmış bir kişiyi temsil ettiğini, ... kararının usul ve yasala uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Diğer davalı vekili; davacının faaliyet alanı ile ilgili ilgisiz sınıfları içeren tescilli markalarını faaliyetlerinde kullanmadığını tek kullanımın ticaret unvanına ilişkin olduğunu davacı markasının tanınmışlık kriterlerini haiz olmadığını oysa "..." ibaresinin tanınmış marka kapsamında olduğunu, davacı markaları ve ticaret unvanı bakımından ayniyet ve karıştırılma ihtimali bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; iltibas tehlikesinin varlığının değerlendirilmesi sırasında markanın bir bütün olarak ele alınmasının gerektiği, tanınmış bir kişi olan davalı markasının kendi ad ve soyadından oluştuğu, bu itibarla başvuruya konu markanın doğrudan davalıyı işaret ettiği, başvuruya konu markanın görsel, sescil ve anlamsal olarak davacı markasıyla benzerliğinin de olmadığı, davacının tanınmışlığa ilişkin yeterli delil sunmadığı, işaretler arasında benzerlik bulunmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/4 ve 5. maddelerine göre de tescil engeli bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.