MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/02/2015 tarih ve 2011/240-2015/30 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalının maliki olduğu “...” adlı alışveriş merkezinden dükkan satın alarak, satım bedeli 134.637 TL"yi davalıya ödediğini, davalı şirketin taşınmazları ayıplı teslim ettiğini, alışveriş merkezi olarak tanıtılan taşınmazın belirtilen vasıflara sahip olmadığını, beş yıldır işletmeye açılamadığını ve atıl durumda olduğunu, müvekkilinin işyerini kullanamadığı gibi gelir kaybına uğradığını, fazladan aidat ödemek zorunda kaldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin talep hakları saklı kalmak üzere, işyerlerinin piyasa değerinin düşük olması nedeniyle 5.000,00 TL, mahrum kalınan kira geliri için 1. 500,00 TL ve ödenen aidatlar nedeniyle uğranılan zarar için 1.500,00 TL olmak üzere toplam 8.000,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu dükkanın davacı şirkete tam ve eksiksiz olarak teslim edildiğini, davacının herhangi bir ayıp ihbarında bulunmadığını, müvekkilinin akdi yükümlülüğünü yerine getirdiğini alışveriş merkezinin faaliyete geçmesi konusunda bir yükümlülüğünün bulunmadığını ayrıca davacının tazminat talebi kabul edilse dahi talep miktarının fahiş olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu taşınmazın 2006 yılının Haziran ayında ihtirazi kayıt konulmadan davalı tarafından teslim alınarak satıcının ibra edildiği, 25.12.2006 tarihinde işyerinin tapuda devrinin yapıldığı ve davacı tarafın bu devir sırasında da ihtirazi kayıt düşülmesini talep etmediği, ayıp ihbarında bulunduğuna ilişkin iddiasının da bulunmaması karşısında, davacının taşınmazı olduğu gibi kabul etmiş sayılacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.