MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18.01.2012 tarih ve 2011/1096-2012/62 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı .... arasında 22.08.2005 tarihinde bireysel emeklilik sözleşmesi akdedilmiş olduğunu, sözleşme uyarınca 10 yıl boyunca sistemde kalma ve sözleşmeyi devam ettirme zorunluluğu bulunmadığını, müvekkilinin yetmiş bir ay sonunda sözleşmeyi sonlandırarak 14.09.2011 tarihinde bireysel emeklilik sisteminden ayrıldığını, davalının sözleşmenin 11. maddesine istinaden müvekkiline ödenecek toplam tutar üzerinden %15 oranında gelir vergisi adı altında kesinti yapmasının hukuka aykırı olduğunu, tevkifatın anapara dışında kalan menkul sermaye iradı kısmı üzerinden yapılması gerektiğini ileri sürerek, 4.302,96 TL tutarındaki kesintinin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir
Davalı vekili, müvekkilinin davacının ödediği meblağlardan yasal olarak %15 oranında stopaj kesintisi yaparak davacı adına ilgili vergi dairesine yatırdığını, bu nedenle davanın Vergi Dairesi Başkanlığı"na yöneltilmesi ve bu itibarla idari yargıda görülmesi gerektiğini, yapılan kesintinin Gelir Vergisi Kanununun ilgili hükümleri uyarınca bireysel emeklilik sisteminden ayrılanlarca yapılan ödemelerin tamamı üzerinden tevkifat yapılmasının zorunlu olduğunu savunarak, davanın usulden ve esastan reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davalının mevzuat gereği zorunlu olarak ve gelir idaresinin görüş ve talimatları doğrultusunda yaptığı vergi kesintisinin uhdesinde kalmadığı, dolayısıyla davalı tarafın sebepsiz zenginleşmesinin de söz konusu olmadığı, davanın adli yargıda görülemeyeceği, davalıya husumet yöneltilemeyeceği gerekçeleriyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı deliller ile gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 04,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 12.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.