MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiş, davacı vekilince de duruşma talep edilmiş olmakla duruşma için tayin edilen 04.12.2018 Salı günü davalı vekili Av. ... geldi. Davacı tarafından gelen olmadı. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan davalı vekili dinlendikten sonra vaktin darlığından dolayı işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmış olup dosya incelendi, gereği düşünüldü.


-K A R A R-


Davacı vekili, davalıya ait askeri plakalı aracın devrilmesi sonucunda araçta yolcu olarak bulunan davacının yaralandığını, işgücü kaybına uğradığını, eski haline göre mesleğini daha fazla efor sarf ederek yapmak zorunda kaldığını açıklayıp 172.941,70 TL maddi, 30.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili idareye yüklenecek bir kusur bulunmadığını ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamı, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulü 23.184,32 TL maddi, 18.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmiş, hüküm, davacı vekili ile davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön
bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine, karar vermek gerekmiştir.
2- Dava, trafik kazası nedeni ile cismani zarar dayalı iş göremezlik tazminatı istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin Jandarma Başçavuş olarak görev yaparken, davalıya ait aracın kazasında yaralanarak malul kaldığını açıklayıp maddi tazminat talebinde bulunmuş, mahkemece davacının yargılama sırasında fiilen emekli olduğu gerekçesi ile davacının gelirinin asgari ücret olacağı kabul edilerek yapılan hesaplama hükme esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Çalışma hayatının aktif çalışma dönemi ve emeklilik dönemini olan pasif devre olarak ayrılması ve özel yasalarında çalışma süreleri ayrık olarak belirtilmemiş (asker, polis vb. gibi) kişiler yönünden 60 yaşın aktif çalışma devresi, bakiye yaşam süresi varsa bu sürenin de emeklilik ya da çalışma hayatının sona erdiği pasif dönemini oluşturduğu Dairemiz ve Yargıtay"ın yerleşik uygulaması ile benimsenmiştir.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının yargılama sırasında 24.03.2014 tarihinde emekli olduğu belirtilerek davacının yasal emeklilik tarihi olan 2025 yılına kadar değil, fiili emeklilik tarihi olan 24.03.2014 yılına kadar aktif dönem hesabı yapılmış, bu tarihten sonraki dönem için ise pasif dönem hesabı yapılmıştır. Anılan hesaplama yöntemi hakkaniyete, usul ve yasaya aykırı olup hükme esas alınamaz. Davacı, Jandarma Başçavuş olarak görev yaparken, davalıya ait aracın kazasında yaralanarak %29 oranında malul kamıştır. Maluliyetin tespitine ilişkin raporda davacıda kazaya bağlı olarak görme ve işitme kaybının olduğu belirtilmiştir. Davacının yaptığı işi, çalışma bölgeleri ve maluliyet şekli dikkate alındığında zararlandırıcı eylem olmasaydı davacının aktif şekilde görevine devam edeceğinin kabulü ile yasal emeklilik tarihine kadar aktif dönem hesabının yapılması gerekmektedir.
Buna göre mahkemece davacının zararının belirlenmesi için 01.01.2025 yılına kadar aktif dönem zararının hesaplanması, bilinen dönem için de davacının kaza tarihinden fiili emeklilik tarihine kadar ki geliri bilinebilir olduğundan öncelikle davacının kaza tarihinden emeklilik tarihine (24.03.2014) kadar ki gelirini gösteren belgelerin temin edilmesi, bu belgeler ile saptanan gelir üzerinden
işlemiş (bilinen) dönem zarar hesabının yapılması; işleyecek dönem hesabında ise davacının fiili emeklilik tarihinde (24.03.2014) bilinen son gelirinin uygulanması için bilirkişiden ek rapor alınarak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, hatalı hesap içeren bilirkişi raporuna göre ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
3-Bozma ilamının neden ve şekline göre davacı vekilinin vekalet ücretine yönelik sair temyiz itirazının şimdilik incelenmesine yer olmadığına dair karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 3 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, duruşmada vekille temsil olunmayan davacı yararına vekalet ücreti takdirine yer olmadığına, 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 13/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.