
Esas No: 2017/3618
Karar No: 2017/14555
Karar Tarihi: 13.11.2017
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/3618 Esas 2017/14555 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Katılan sanık ..."nın 25.11.2013 havale tarihli temyiz dilekçesi içeriğinden sanık sıfatıyla temyiz isteminde bulunduğu ve katılan sanık ..."in 03.12.2013 havale tarihli dilekçesi ile sanık sıfatıyla kendisi hakkında kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına karşı itirazda bulunduğu, sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların itiraz merciince incelenerek kesinleştiği anlaşılmakla, bu kapsamda yapılan temyiz incelemesinde;
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e yönelik kasten basit yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarına göre, hükmün 1412 sayılı CMUK’un 305/1. maddesi gereğince temyizi mümkün bulunmadığından, sanığın ve katılanın temyiz istemlerinin 6217 sayılı Kanun"un 26/1. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gözetilerek CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar Atilla ve Vezir hakkında katılan ..."e yönelik hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında katılan ..."a yönelik kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, sanık hakkındaki hükmün TCK"nin 52/4. maddesinin uygulandığı paragrafında yer alan "...ve ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceğinin..." şeklindeki ibare çıkartılarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.