Samsun Ceza Kararları - Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7257 Esas 2021/636 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7257
Karar No: 2021/636
Karar Tarihi: 16.02.2021

Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/7257 Esas 2021/636 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm, görevi kötüye kullanmanın mahkumiyeti yönünde olmuştur. Dosyanın incelenmesi sonucu, sair temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verilmiş ancak 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK\"nın 257/1-2. madde fıkralarında yer alan “Kazanç” sözcüğünün “Menfaat” olarak değiştirilmesi sebebiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğuna işaret edilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile değişik TCK\"nın 53. maddesiyle ilgili olarak da yeniden değerlendirme yapılması gerektiği ifade edilmiştir.
Detaylı açıklama:
- Görevi kötüye kullanmak suçu sebebiyle verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir.
- Kazanç sözcüğünün menfaat olarak değiştirilmesi sebebiyle sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmelidir.
- Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli kararı ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile değişik TCK\"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir.
- TCK'ın 7/2. madde fıkrasına göre, suçun işlendiği dönemdeki kanunla sonradan yürürlüğe giren kanun arasında fark varsa, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz edilir.
- Karar, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK\"nın 321. ve 326/son. maddeleri uyarınca bozulmuştur.

9. Ceza Dairesi 2020/7257 E. , 2021/636 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK"nın 257/1-2. madde fıkralarında yer alan “Kazanç” sözcüğünün “Menfaat” olarak değiştirilmesi, bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının indirilmesi karşısında, TCK"nın 7/2. madde fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren ve 15/04/2020 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 10. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması lüzumu,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. ve 326/son. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 16/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.