Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
4- ...
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık, Konut dokunulmazlığını ihlal etme, Mala zarar verme
Hüküm : 1- 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan tüm sanıklar hakkında; 2863 sayılı Kanunun 74/1, 5237 sayılı TCK"nın 62, 51/1-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet, erteleme
2- Konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanıklar ..., ... ve ... hakkında; 5237 sayılı TCK"nın 116/1-4, 119/1-c, 43/1, 62, 53/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet
3- Mala zarar verme suçundan sanıklar ...Yeniköy ve ... hakkında; 5237 sayılı TCK"nın 151/1, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan tüm sanıkların, konut dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından sanıklar ..., ... ve ..."ın mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, adı geçen sanıklar ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanıklar ..., ... ve ..."ın, mala zarar verme suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07/10/2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra, 07/10/2010 tarihinde yürürlüğe giren 23/07/2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar, 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2.000 TL"ye kadar (2.000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07/10/2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14/04/2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3.000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanıklar ..., ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan 13/11/2014 tarihinde verilen 2.000 TL"den ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığı anlaşılmakla; sanıkların, mala zarar verme suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik temyiz istemlerinin, 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak ayrı ayrı REDDİNE,
2- Sanıklar ..., ... ve ..."ın, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Anayasa Mahkemesinin, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların, atılı suçun manevi unsurunun oluşmadığına, beraatlerine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sanıklar ..., ... ve ..."ın, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
3- Tüm sanıkların 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik sanıklar ..., ... ve ... ile katılan vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde ise;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının, Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek infaz aşamasında uygulanması mümkün görülmüş olup;
5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesine 18/06/2014 tarih ve 6545 sayılı Kanun ile eklenen “Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez” cümlesinin suç tarihi itibariyle uygulanma olanağı bulunmadığından, mahkemece, sözü edilen ek cümleye dayanılarak sanıklar hakkında anılan düzenlemenin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de; olayın meydana geliş şekli, atılı suçun niteliği, sanıkların adli sicil kayıtları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun uygulanmamasında netice itibariyle isabetsizlik bulunmadığı değerlendirilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıkların, beraatlerine karar verilmesi gerektiğine; katılan vekilinin, ertelemenin şartlarının oluşmadığına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan kurum lehine vekalet ücretinin sanıklardan eşit olarak alınması yerine müteselsilen tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (N) bendinde yer alan “müteselsilen” ibaresinin “eşit olarak” şeklinde düzeltilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.