Ankara Ceza Kararları - Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/2221 Esas 2015/5565 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2221
Karar No: 2015/5565
Karar Tarihi: 18.11.2015

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/2221 Esas 2015/5565 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Gaziantep 6. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıklar R.F. ve Ş.E.'nin kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul edildi ve cezaları azaltıcı sebepler göz önünde bulundurularak takdir edildi. Savunmaları reddedildi ve verilen hükümlerde isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle, temyiz itirazları reddedildi. Kararda, zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan alınamayacağı ancak Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanacağı belirtildi. Kanunlar olarak ise, T.C. Anayasası'nın 90. maddesi son fıkrası, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesi, 5271 sayılı CMK'nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanun'un 13. maddesi gösterildi.

1. Ceza Dairesi 2015/2221 E. , 2015/5565 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2014/153034
MAHKEMESİ : Gaziantep 6. Ağır Ceza Mahkemesi
KARAR VE NO : 04/03/2014, 2013/221 (E) ve 2014/87 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar R.. F.. ve Ş.. E.."in kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezaları azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık Şahin ve müdafii ile sanık Recep müdafıinin sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, T.C. Anayasası"nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13.maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Flaşlarına İlişkin Yönetmeliğin 8.maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasında yer alan müdafii ücretinden
ibaret yargılama giderinin çıkarılmasına karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322 maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 18/11/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.