MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/03/2014 tarih ve 2011/268-2014/87 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı banka tarafından müvekkili adına çıkmış olan 16.11.2006 tarihli kredi bedelinin, müvekkilinin talimatı olmaksızın başka şahıslara ödendiğini, kredi taksitlerinin ödenmemesi nedeniyle haksız olarak müvekkili ve kefilleri aleyhine icra takibi başlatıldığını, müvekkilinin, kendisinin ve kefillerinin hacizler nedeniyle mağdur olmaması için ödeme taahhüdünde bulunmak zorunda kaldığını ve bankaya ödemede bulunduğunu, müvekkilinin ödemenin iadesi için açtığı davanın kısmen kabulüne karar verildiğini, müvekkilinin 2008 yılından bu yana davalı banka tarafından haksız olarak başlatılan icra takibinin ve bu takiple konulan hacizlerin baskısı altında yaşadığını, ticari işlerinin bozulduğunu, çeklerine karşılıksız şerhi düşüldüğünü, işyerine haksız olarak fiili haciz uygulandığını, müşterilerinin ve çalıştığı firmalar önünde sorun yaşadığını, kullanmadığı bir krediyi ödemek zorunda kalması nedeniyle başka kredi borcunu ödeyebilmek için taşınmazını satmak durumunda kaldığını, müvekkili ve ailesinin yaşadıkları ekonomik darlığın üzüntüsünü yaşadıklarını ileri sürerek, 5.000 TL manevi tazminat bedelinin kredi sözleşmesi tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının içinde bulunduğu ticari ortam ve çevre, bankanın basiretli bir tacir gibi davranmaması, iyiniyetli olmaması, davalının aslında alacaklı olmadığını bilebilecek durumda olmasına rağmen haczin gerçekleştirilmesi, davacının talimatları dışında işlemler gerçekleştirerek davacıyı ekonomik anlamda zor durumda bırakması, davacının ticari itibarının zedelenmesi, haksız haciz tehdidi altında geçirilen süre göz önüne alındığında davacının manevi olarak zarara uğradığı, tarafların ekonomik durumları ve tüm olay örgüsü düşünüldüğünde davacının talebinin ve manevi tazminat miktarının zenginleşmeyi amaçlamadığı ve zenginleşmeye yol açmayacağı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 316,35 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.