MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tespitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi vekili ve davalılar tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Kadastro sırasında ... ili, ... ilçesi, ... köyü, 106 ada 7 parsel sayılı 5833,48 m² ve 106 ada 9 parsel sayılı 5362,56 m² yüzölçümündeki taşınmazlar, senetsizden kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle tarla vasfıyla davalılar adına tespit edilmiştir.
Davacı ... Yönetimi, taşınmazların orman sayılan yerlerden olduğu iddiasıyla dava açmıştır.
Mahkemece, davanın reddine ve dava konusu parsellerin tespit gibi tapuya tesciline karar verilmiş, davacı ... Yönetimi vekili tarafından temyiz edilen hüküm, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 07.05.2012 tarih ve 2012/5532 E.- 2012/6630 K. sayılı kararı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle: “Mahkemece yapılan araştırma ve inceleme hükme yeterli değildir. Şöyle ki; uzman orman bilirkişinin resmî belgelere dayalı olarak yaptığı inceleme ve araştırma sonucu alınan raporda, dava konusu 106 ada 7 ve 9 parsel sayılı taşınmazların orman sayılmayan yerlerden olduğu bilgisine dayanarak, yazılı olduğu şekilde davanın reddi yolunda hüküm kurulmuştur. Nevar ki; hükme dayanak alınan raporda 1992 tarihli memleket haritası uygulandığı halde, sadece eski tarihli memleket haritasından sözedilmiş ve tarihi belirtilmemiştir. Dairece eski tarihli memleket haritası ile dayanağını teşkil eden hava fotoğrafı getirtilerek haritalar üzerinde stereoskopik inceleme yapılarak ek rapor alınması istenmiş, dosya üzerinden laboratuar ortamında inceleme yapılarak alınan ek raporda; çekişmeli 106 ada 7 parsel sayılı taşınmazın orman sayılmayan yerlerden olduğu, 106 ada 9 parsel sayılı taşınmazın ise orman sayılan yerlerden olduğu saptanmıştır. Dava dosyası içinde bulunan ve hükme esas alınan orman bilirkişi raporu ile dairenin iade kararı üzerine aldırtılan ek rapor birbiriyle çelişmiş olup, birbiriyle çelişen ve yetersiz incelemeye dayalı raporlara göre karar verilemez.” denilmiştir.
Bozmaya uyulmasının ardından mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, ... ili, ... ilçesi, ... köyünde bulunan 106 ada 9 parsel sayılı taşınmazın tespit tutanağının iptali ile orman vasfıyla Hazine adına tapuya kayıt ve tesciline, 106 ada 7 parsel sayılı taşınmaza ilişkin davanın reddine bu taşınmazın tespit gibi tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, hüküm davacı vekili ve davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanun ile değişik 4. maddesi hükmüne göre yapılmış ve 26.12.2006 tarihinde kesinleşmiş, çekişmeli parseller orman alanı dışında bırakılmıştır.
1) Davalıların 106 ada 9 sayılı parsele yönelik temyiz itirazları bakımından;
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından eski tarihli hava fotoğrafı ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada çekişmeli taşınmazın orman sayılan ve zilyetlikle kazanılamayacak yerlerden olduğu ve taşınmazın çevresindeki 106 ada 8, 17, 12 ve 11 sayılı parsellerin hükmen, 101 ada 1 sayılı parselin de kadastro işlemi sonucunda orman statüsünü kazandıkları, dava konusu taşınmazın 6831 sayılı Kanunun 17/2. maddesi anlamında orman içi açıklık durumuna geldiği anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre davanın kabulü yolunda kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak; hükümde taşınmazın “kadastro tespitinin iptaline” karar vermek gerekirken “tespit tutanağının iptaline” karar verilmesi doğru değil ise de bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
2) Davacı ... Yönetiminin 106 ada 7 sayılı parsele yönelik temyiz itirazları bakımından;
Mahkemece kurulan hüküm usûl ve kanuna aykırıdır. Tüm dosya kapsamından ... köyünde 106, 107, 108, 109, 110 ve 111 nolu adalar içinde bulunan tüm parsellere karşı, Orman Yönetimi tarafından orman iddiasıyla dava açıldığı anlaşılmaktadır. Bu davalara konu, 106 ada 3, 8 ve 10, 107 ada 4, 108 ada 3, 5, 6 ve 7, 109 ada 3 ve 111 ada 2 parsel sayılı taşınmazların orman niteliği ile tesciline dair verilen kararlar, Dairemizin 2010/9591, 9594, 9595, 9596, 9597, 9598 ve 13852 Esas sayılı kararları ile onanarak kesinleşmiştir. Dava konusu taşınmaz, komşu taşınmazlar (özellikle Dairemiz incelemesinden geçen parsellerin orman niteliği ile kesinleştiği gözönüne alındığında) ile birlikte zilyetliğe dayalı olarak kişiler adına tescil edilemeyecek şekilde 6831 sayılı Kanunun 17/2. maddesi anlamında orman içi açıklık niteliğindedir. Çünkü; çekişmeli taşınmaz ve etrafı dava konusu edilmeyen 101 ada 1 sayılı orman parseli ile çevrilidir.
Kanun koyucu, 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde yaptığı düzenlemeyle, orman içi açıklıkların özel mülke dönüşmesi yolunu kapatmıştır.
Devlet Ormanlarının herhangi bir suretle yanmasından veya açıklıklarından faydalanılarak işgal, açma veya herhangi şekilde olursa olsun kesme, sökme, budama veya boğma yollarıyla elde edilecek yerlerle buralarda yapılacak her türlü yapı ve tesislerin, şahıslar adına tapuya tescil olunamayacağı; buralara doğrudan doğruya Orman İdaresince el konulacağı, 17. maddenin (5192 sayılı Kanunla değişik) ikinci fıkrasıyla hüküm altına alınmıştır.
Orman içi açıklığı konumundaki taşınmazların, öncesinin orman olma zorunluluğu da yoktur. Zira, öncesi orman olan ve ormandan açılan taşınmazlar, 6831 sayılı Kanunun 1. maddesi ve Yargıtay uygulamaları gereği oluşan kesin içtihatlara göre zaten orman sayılmaktadır. 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde, öncesi orman iken açılan yerlerin yanında ayrıca (orman bütünlüğünün korunması amacıyla) orman içi açıklığı konumundaki taşınmazların da zilyetlikle kazanılamayacağı ve özel mülk olarak tescil edilemeyeceği yönünde önemli bir ilkeye yer verilmiştir.
Öte yandan;
a) 26.05.1958 tarihli Orman Tahdit ve Tescil Talimatnamesinin 26/son maddesinde “Devlet ormanlarındaki açıklık sahaların devlet ormanı olarak tahdit edileceği”
b) 25.06.1970 günlü Resmî Gazetede yayımlanan Orman Tahdit ve Tescil Yönetmeliğinin 33/A maddesinde “Orman Kanununun 17. maddesinde yer alan orman içinde bulunan, tabiaten ağaç veya ağaççık ihtiva etmeyen ve ekseri ahvalde otsu bitki veya sair şüceyrat ihtiva eden açıklıkların, Devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı”
c) 19.08.1974 günlü Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastrosu Yönetmeliğinin 40/A maddesinde “orman içindeki kültür arazileri dışında 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde yer alan orman içinde bulunan, tabiaten ağaç ve ağaççık ihtiva etmeyen ve ekseri ahvalde otsu bitki veya sair şuceyrat ihtiva eden açıklıkların devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı”
d) 20.05.1984 günlü Resmî Gazetede yayımlanan 6831 sayılı Orman Kanununa Göre Yapılacak Orman Kadastrosu ve Aynı Kanunun 2/B Maddesinin Uygulaması Hakkında Yönetmeliğin 30/1-A maddesinde “orman içindeki kültür arazileri dışında 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde yer alan orman içinde bulunan tabiaten ağaç ve ağaçcık ihtiva etmeyen, ekseri ahvalde otsu bitki veya bazı ahvalde yer yer odunsu bitkiler ihtiva eden açıklıkların, Devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı”,
e) 02.09.1986 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan 6831 sayılı Orman Kanununa Göre Orman Kadastrosu ve Aynı Kanunun 2/B Maddesinin Uygulaması Hakkında Yönetmeliğin 23/1-A maddesinde “orman içindeki kültür arazileri dışında 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde yeralan orman içinde bulunan tabiaten ağaç ve ağaçcık ihtiva etmeyen ekseri ahvalde otsu bitki veya bazı ahvalde yer yer odunsu bitkiler ihtiva eden açıklıkların, devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı”,
f) 15.07.2004 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan 6831 sayılı Orman Kanununa Göre Orman Kadastrosunun Uygulanması Hakkında Yönetmeliğin 26/1-a maddesinde “orman içindeki kültür arazileri dışında 6831 sayılı Kanunun 17. maddesinde yer alan orman içinde bulunan doğal olarak ağaç ve ağaçcık içermeyen, genel olarak otsu bitki veya bazı durumlarda yer yer odunsu bitkiler içeren açıklıkların, devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı”,
g) 20.11.2012 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastrosu ve 2/B Uygulama Yönetmeliğinin 16/1-i maddesinde (aynı Yönetmeliğin 14/1-s maddesinde “Orman içinde kültür arazileri dışında, insan müdahalesi olmaksızın kendiliğinden oluşan, doğal olarak ağaç ve ağaççık içermeyen, genel olarak otsu bitki ve bazı durumlarda yer yer odunsu bitkiler içeren alanlar” olarak tanımlanan) “orman içi açıklıkların”, devlet ormanı olarak sınırlandırılacağı,
öngörülmüştür.
Keza, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 10.12.1997 gün 1997/20-830-1034, 17.12.1997 gün 1997/20-808-1039, 22.10.2003 gün 2003/20-665-614 ve 11.10.2004 gün 2004/7-531-582 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, yargısal uygulamada da, bu tür yerlerin, kesinleşen orman kadastro sınırları dışında bulunsa bile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden olması nedeniyle zilyetlikle kazanılamayacağı ve özel mülk olarak kişiler adına tescil edilemeyeceği kabul edilmektedir.
Mahkemece, değinilen yönler gözetilerek davacı ... Yönetiminin davasının kabulü gerekirken, dava konusu taşınmazın özel mülke dönüşmesini sağlayacak biçimde davanın reddi yolunda hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: 1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle, davalıların 106 ada 9 sayılı parsele yönelik temyiz itirazlarının reddi ile hükmün birinci paragrafındaki “tespit tutanağının” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “kadastro tespitinin” ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine,
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle, davacı ... Yönetiminin 106 ada 7 sayılı parsele yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde Orman Yönetimine iadesine 28/01/2016 günü oy birliği ile karar verildi.