Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17421 Esas 2018/23852 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/17421
Karar No: 2018/23852
Karar Tarihi: 07.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17421 Esas 2018/23852 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı, işe başladığı tarihten işten çıkarıldığı tarihe kadar yıllık izin kullanmadığını ve hafta sonları tatil olmadan çalıştığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücretlerinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Mahkeme, deliller ve bilirkişi raporuna dayanarak, davacının taleplerinin bir kısmının kabulüne karar vermiştir. Ancak, kıdem tazminatının hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunması nedeniyle, karar davalı tarafın temyiz başvurusu üzerine incelenmiştir. Hizmet süresinin hesaplanması konusunda yanlış bir karar verildiği gerekçesiyle, temyiz başvurusu kabul edilmiş ve karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- İş Kanunu'nun 17. maddesi: Kıdem tazminatı
- İş Kanunu'nun 24. maddesi: Yıllık ücretli izin
- İş Kanunu'nun 41. maddesi: Fazla mesai ücreti
- Resmi Tatiller Günü Hakkındaki Kanun'un 4. maddesi: Ulusal bayram ve genel tatillerde çalışanlara ödenmesi gereken ücretler.

22. Hukuk Dairesi 2017/17421 E. , 2018/23852 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01.02.2004 yılında şoför olarak işe başladığını ve davalı tarafından 10.07.2013 tarihinde ihbarda bulunulmadan tazminatsız olarak işine son verildiğini, müvekkilinin hiçbir zaman yıllık izin kullanmadığını, resmi tatil ve hafta sonu tatillerinde sürekli çalıştığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram genel tatil ücretlerinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1.Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2.Kıdem tazminatına esas alınması gereken süre konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Hizmet döküm cetveli kaydına göre davacının işe giriş çıkışlar yaptığı görülmesi yanında, davacının ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 04.09.2009 tarih ve 2009/235 D.İş sayılı kararına istinaden tutuklandığı ve ... 2.Ağır Ceza Mahkemesi"nin 18.09.2009 tarih ve 2009/328 D.İş sayılı kararı uyarınca tahliye edildiği anlaşılmıştır. Her ne kadar Mahkemece, davacının 10.09.2004- 12.06.2013 tarihleri arasında davalı nezdinde çalıştığının kabulü isabetli ise de; çalışmaların kesintisiz olduğu hususu ispatlanamadığından, giriş çıkış yapılan dönemlere ilişkin tanıkların beyanı alınmalı ve tutuklulukta geçen süre, kıdem tazminatına esas süre hesaplanırken dikkate alınmamalıdır. Yazılı şekilde kabul edilen hizmet süresi hatalı olup, kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.