Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hükümler : TCK"nın 134/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddeleri gereğince iki kez mahkumiyet

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- İncelenen dosyada; bozma ilamına uyularak yapılan yargılamanın sanığın da hazır bulunduğu 01.09.2014 tarihli son oturumunda, önce sanığa, ardından sanık müdafiine son söz hakkı tanınarak duruşmaya son verilip karar verildiği anlaşılmaktadır.
1412 sayılı CMUK"un 251. maddesine benzer hükümler içeren 5271 sayılı CMK"nın “Delillerin tartışılması” başlıklı 216. maddesinin üçüncü fıkrasında; “Hükümden önce son söz, hazır bulunan sanığa verilir.” düzenlemesi yer almaktadır. Bu hüküm uyarınca katılmış olduğu takdirde son söz mutlaka sanığa verilerek duruşma bitirilecektir. Ceza muhakemesinde sanığın en önemli haklarından biri de savunma hakkı olup, hazır bulunduğu oturumda son söz sanığa verilmeden hüküm kurulması, savunma hakkının kısıtlanması sonucunu doğuracaktır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.01.2017 gün ve 59-39; 01.03.2016 gün ve 216-109; 03.03.2015 gün ve 170-20; 03.06.2014 gün ve 1207-309; 29.01.2013 gün ve 1406-30; 28.04.2009 gün ve 77-111; 29.01.2008 gün ve 193-7; 04.12.2007 gün ve 246-261; 25.04.2006 gün ve 3-124; 06.07.2004 gün ve 138-159 sayılı kararlarında açıkça belirtildiği üzere, savunma hakkı ile yakından ilgili olan son sözün sanığa ait bulunduğuna ilişkin usul kuralı emredici nitelikte olup, bu kurala uyulmaması hukuka kesin aykırılık oluşturmaktadır.
Temyiz merciince verilen bozma kararından sonra ilk derece mahkemeleri tarafından yargılamaya devam olunduğunda, dava henüz sonuçlanmamış bulunduğundan, ilk defa hüküm kurulurken “son sözün sanığa verilmesi” kuralı, bozmadan sonra başlayan yargılamalarda da “kamu davasının kesintisizliği ve sürekliliği” ilkesinin doğal bir sonucu olarak aynen geçerli olacaktır. Kovuşturmanın sona erdirilip hükmün kurulması ve tefhimine geçilmesinden önce son söz alan tarafın sanık olması gerektiği şeklinde anlaşılması gereken “son sözün sanığa verilmesi” kuralına uyulmaması hali, gerek “savunma hakkının sınırlandırılamayacağı” ilkesine gerek CMK"nın 216. maddesinin üçüncü fıkrasına açık aykırılık teşkil edecek ve bu durum temyiz incelemesi aşamasında hükmün esasına geçilmeden önce bozma nedeni kabul edilecektir.
Açıklanan gerekçelerle bozma ilamına uyularak yapılan yargılamanın sanığın da hazır bulunduğu 01.09.2014 tarihli son oturumunda, önce sanığın, ardından sanık müdafiinin diyecekleri tespit edilip, savunma hakkı ile yakından ilgili bulunan CMK"nın 216/3. madde ve fıkrasına aykırı olarak, son söz hazır bulunan sanığa verilmeden yargılama bitirilmek suretiyle hükümlerin kurulması ve tefhim edilmesi,
2- Kabul ve uygulamaya göre de:
a) Özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun TCK"nın 139/1 ve CMK"nın 253/1-a madde ve fıkraları gereğince uzlaşmaya tabi suçlardan olduğu nazara alınarak, CMK"nın 254/1. madde ve fıkrası uyarınca, uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında 06.11.2013 tarihli bozma ilamından önceki 21.07.2010 tarihli hükümlerde sanığın cinsel taciz suçundan dolayı neticeten iki kez 2.500,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve hükümlerin sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi nedeniyle bozma ilamında da açıkça vurgulandığı üzere bu hususun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanık yönünden kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeksizin, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, 01.09.2014 tarihli kararla sanığın, TCK"nın 134/1. madde ve fıkrasında düzenlenen özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan dolayı neticeten iki kez 3.500,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle kazanılmış hak ilkesinin ihlal edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeksizin hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.