MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52/2-4 ve 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümden önce 05/08/2017 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı kanunun 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK 291. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen ve Bölge Adliye Mahkemeleri"nin kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemeleri"nin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay incelemesinden geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı kanunun 8. maddesi gereğince hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK 305 ila 326 maddelerinin uygulanması gerektiği ve 1412 sayılı CMUK 310. maddesi gereğince de temyiz süresinin bir hafta olduğu gözetilmeden, temyiz süresinin 15 gün olduğu belirtilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanılmış olması, kanun yoluna ilişkin süreler konusunda 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nda ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda farklı düzenlemelere yer verilmesi, 7035 sayılı kanun ile yapılan değişiklikten sonra temyiz süresi konusunda tereddütler oluşması ve ilk derece mahkemelerince yanıltıcı ifadeler kullanılmasının, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 13/10/2015 gün, 2015/11-120 Esas, 2015/313 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, avukatlar da dahil olmak üzere başvurucuların kanun yolunda yanılmalarına sebep olduğu ve bu durumun adil yargılanma hakkı kapsamında mahkemeye erişim hakkının ihlali niteliğinde bulunması nedeniyle, katılanın 11/02/2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanı ev telefonundan arayan ve kendisini başkomiser olarak tanıtan bir şahsın, katılana telefonunu başkasının kullandığını söyleyip nüfus cüzdanını ve banka kartını alarak karakola gelmesini istediği, ayrıca katılandan cep telefonu numarasını aldığı, daha sonra da katılanı cep telefonundan aradığı ve banka bilgilerinin ele geçirildiğini söyleyerek bankada parası olup olmadığını sorduğu, katılanın parasının olmadığını söylemesi üzerine, evdeki eşine 10.000 TL bırakıldığını, gidip o parayı evden alıp verecekleri hesaba yatırmasını istediği, öncesinde katılanın eşi tanık ... ile görüşen bu şahsın tanığa, evde bulunan 10.000 TL parayı eşi olan katılana vermesini söylediği, bu şekilde katılanın eve dönüp eşinden 10.000 TL"yi alarak sanık ... adına...şubesine havale olarak gönderdiği, sanığın da parayı çektiği anlaşılmakla; eylemin suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 14. maddesi ile eklenen TCK"nın 158/1-L maddesine göre lehe olup, aynı kanunun 157/1. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılanın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 26/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.