MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 17/02/2015 tarih ve 2014/1070-2015/101 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi taraf vekileri tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 29.03.2016 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ..., davalı ... vekilleri Av. ... ve Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:


Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı bankadan kredi kullandığını, bu kredilerin erken kapatılmak istenmesi üzerine davalı bankanın, müvekkili şirketten hukuka ve hakkaniyete aykırı olarak ve fahiş miktarda erken kapatma ücretini müvekkili şirketten tahsil ettiğini, bu ücretin tahsil edilebileceğine ilişkin sözleşme hükmünün genel işlem şartı niteliğinde olup geçersiz bulunduğunu ileri sürerek, 1.558.378,24 EURO"nun davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin taraflar arasındaki kredi sözleşmesi uyarınca erken kapatma ücreti tahsil ettiğini, tacir olan davacının imzaladığı sözleşme hükmü ile bağlı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında düzenlenen ticari kredi sözleşmelerinde, kredinin erken kapatılması halinde bankanın erken kapama ücreti alacağının düzenlendiği, bu hükmün genel işlem şartı niteliğinde olmayıp geçerli bulunduğu, ancak söz konusu hükümlerde bir oran belirtilmediğinden bu oranın diğer bankaların uygulamaları gözetilerek tespit edilmesinin gerektiği, diğer bankalardan alınan yazı cevaplarından tüm bankaların uyguladığı sabit bir oranın olmadığının, kredinin türüne, vadesine, maliyet oranlarına göre alınan ücretin değişiklik gösterdiğinin anlaşıldığı, emsal yargı kararlarından davalının %2 oranında bir erken kapama ücretini talep etmesinin iyi niyet ve hakkaniyet kurallarına uygun olduğu sonucuna varıldığı, bu oranın üzerinde tahsil edilen miktarın iadesinin gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 1.306.378,24 EURO"nun faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; Dava, davalı bankadan kullanılan ticari kredilerin erken kapatılması nedeniyle alınan komisyonun iadesi istemine ilişkin olup yukarıda yapılan özetten de anlaşılacağı üzere mahkemece, taraflar arasındaki kredi sözleşmesinde, kredinin erken kapatılması halinde hangi oranda komisyon alınacağının düzenlenmediği, bu oranın diğer bankaların uygulamaları gözetilerek tespit edilmesinin gerektiği, emsal yargı kararlarından %2 oranında bir komisyonun hakkaniyete uygun görüldüğü gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, taraflar arasındaki sözleşmenin 34.9. maddesinde, erken kapama ücretinin, mevcut kredinin erken kapanan meblağının, erken kapandığı tarihe kadar tahakkuk etmiş faiz tutarı ile kredinin erken kapandığı tarihte aynı türde kalan vadeye yeni kredi kullandırılmış olsaydı yeni kredinin vade sonuna kadar işleyecek faiz toplamının, mevcut kredinin kullandırım tarihinden vade sonuna kadar işleyecek faiz tutarından çıkarılması ile bulunacak tutara eşit olduğu düzenlenmiştir. Dolayısıyla, davalı banka tarafından kullandırılan kredilerin erken kapatılması halinde alınacak komisyona ilişkin sabit bir oran belirlenmemiş ise de bu komisyonun nasıl hesaplanacağı sözleşmede gösterildiğinden kural olarak bankanın bu hesaplama yöntemine göre erken kapama komisyonu alması mümkündür. Bu itibarla mahkemece, davalı bankanın kredi sözleşmesinde açıklanan biçimde hesaplanacak erken kapama komisyonu alabileceğinin kabulü ile davacı tarafça alınan komisyonun fahiş olduğu ileri sürüldüğünden diğer bankaların aynı tür ve vadeli kredilerin erken ödenmesi halinde uyguladıkları faiz oranlarının ortalamaları da gözetilerek ve gerekirse bu konuda bankacılık uygulamaları konusunda uzman bir bilirkişiden rapor alınarak davalı bankanın aldığı komisyonun fahiş olup olmadığının değerlendirilmesi suretiyle oluşacak sonuç çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde yanılgılı değerlendirme ile hüküm tesisi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, takdir olunan 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 31/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.