Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanıkların mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarına yönelik mahkumiyet hükümlerinin kesin nitelikte olduğunu ve temyiz edilemeyeceğini belirtti. Sanıkların temyiz talepleri reddedilerek hükümlerin onaylanmasına karar verildi. Kararda, mağdurların yaralanması ve mallarının zarar görmesi ile ilgili delillerin, suç vasıflarının tayini ve takdiri, indirim sebeplerinin niteliği gibi konuların da değerlendirildiği belirtildi. Kararda, CMUK'nun 305/1 ve 317. maddelerine atıfta bulunuldu.
CMUK 305/1: \"Kararların kesinleşmesi: Mahkûmiyete hükmeden kararlar ilk derece mahkemelerince kesindir. Ancak, tutuklama, tutukluluğun devamı, gözaltına alınma, adli kontrol tedbirleri, malvarlığına el konulması gibi tedbirler hakkındaki kararlar temyize tabidir. Ayrıca, bu Kanun veya başka bir kanun hükmü gereğince temyiz yoluna başvurulabileceği belirtilen kararlar da temyize tabidir. \"
CMUK 317: \"Temyiz talebinin reddi: Hükümden zarar görmüş olan varsa, temyiz süresi içinde kararın kesinleşip kesinlik kazanmış olmasına rağmen yetkili merci yargılama usulünden kaynaklanan bir sebep veya temyiz dilekçesi suretinin mahkemeye intikali sırasında oluşan bir engelle müdafii kendisinin temyiz hakkından yoksun bırakmışsa, Yargıtay, olaylar ve deliller bütünüyle oluşmamış hallerde, ceza yargılaması kanunlarına göre nitelikleri gereğince mahkûmiyet kararları hakkında temyiz istemini husumete izin vermeden reddeder. Ancak, kararın bozulmasına karar veren mahkemenin çoğunluğunun oluşamaması durumunda ve mahkemeler arasındaki uygulamada birliğin sağlanması gerekmesi nedeniyle, Yargıtay Genel Kurulunca karar verilir.\"