1774 sayılı Kimlik Bildirme Kanunu’na aykırı davranmak eyleminden dolayı kabahatli ... hakkında Dikili Kaymakamlığı İlçe Emniyet Müdürlüğünün 08/09/2017 tarihli ve 2017/212 sıra nolu idarî para cezası karar tutanağı ile uygulanan 10.383,00 Türk lirası idarî para cezasına karşı yapılan başvurunun kabulü ile anılan idarî yaptırım kararının kaldırılmasına ilişkin Dikili Sulh Ceza Hâkimliğinin 09/03/2018 tarihli ve 2017/918 değişik iş sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan Mahkeme kararının kaldırılmasına ilişkin Bergama Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/12/2018 tarihli ve 2018/477 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 29/11/2019 gün ve 94660652-105-35-8341-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/12/2019 gün ve KYB-2019/122203 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre,
1- 1774 sayılı Kimlik Bildirme Kanunu’nun 2. maddesi “Otel, motel, han, pansiyon, bekar odaları, günübirlik kiralanan evler, kamp, kamping, tatil köyü ve benzeri her türlü, özel veya resmi konaklama yerleri ile özel sağlık müesseseleri, dinlenme ve huzur evleri, dini ve hayır kurumlarının sosyal tesislerinin sorumlu işleticileri, bu yerlerde ücretli veya ücretsiz, gündüz veya gece, yatacak yer gösterdikleri yerli veya yabancı herkesin kimlik ve geliş- ayrılış kayıtlarını, örneğine ve usulüne uygun şekilde günü gününe tutmak, genel kolluk örgütlerinin her an incelemelerine hazır bulundurmak, Devlet İstatistik Enstitüsüne, talebi halinde vermek zorundadırlar.” şeklinde düzenlenmiş olup, bu düzenleme ile maddenin uygulama alanının belirlendiği, kabahatli hakkında uygulanan idari para cezasına dayanak olan aynı Kanun’un Ek-1. maddesinin ikinci fıkrasında “Bu Kanunun 2 nci maddesinde sayılan özel veya resmi her türlü konaklama tesisleri tüm kayıtlarını bilgisayarda günü gününe tutmak, genel kolluk kuvvetlerinin bilgisayar terminallerine bağlanarak mevcut bilgi, belge ve kayıtları genel kolluk kuvvetlerine anlık olarak bildirmek zorundadırlar.”, aynı maddenin üçüncü fıkrası ise “İkinci fıkrada belirtilen genel kolluk kuvvetlerinin terminallerine bağlanmayanlara onbin Türk Lirası, anlık veri göndermeyen veya gerçeğe aykırı kayıt tutanlara beşbin Türk Lirası idari para cezası, mülki idare amirlerince verilir. Bu fiillerin tekrarı halinde işletme ruhsatları iptal edilir. Bu maddeye göre verilen idari para cezaları tebliğinden itibaren bir ay içinde ödenir.” düzenlemelerinin yer aldığı, kabahatlinin başvurusunu inceleyen Dikili Sulh Ceza Hâkimliği tarafından yapılan araştırma ve idarî para cezasını uygulayan kurum tarafından verilen bilgiler ışığında, kabahatlinin 1774 sayılı Kanun’un 2. maddesi kapsamında değerlendirilebilecek bir faaliyet ya da işletmesinin bulunmadığının anlaşıldığı ve başvurunun kabulü ile idari para cezasının kaldırılmasına karar verildiği, ancak, itiraz üzerine mercii Bergama Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/12/2018 tarihli ve 2018/477 değişik iş sayılı kararıyla, Emniyet Genel Müdürlüğünün 1774 sayılı Kanun’un uygulanmasına yönelik 18/04/2017 tarihli genelgesindeki süre şartı aranmaksızın kazanç amacı güdülerek sürekli oturma veya yerleşme amacı taşımayan kiralamaların günübirlik olarak değerlendirileceği şeklindeki düzenlemeye atıfla, itiraz kabul edilerek Dikili Sulh Ceza Hâkimliğinin başvurunun kabulüne dair kararının kaldırılmasına karar verilmiş ise de, Kanun’un 2. maddesinde yer alan düzenlemenin açık olduğu, günübirlik kavramının yoruma muhtaç olmadığı, ayrıca genelge ile Kanun’un uygulama alanının genişletilmesinin de mümkün olmadığı cihetle, usul ve yasaya uygun olduğu anlaşılan Dikili Sulh Ceza Hâkimliğinin 09/03/2018 tarihli ve 2017/918 değişik iş sayılı kararına vaki itirazın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde,
2- Kabule göre de;
Mercii tarafından yapılan itiraz incelemesi sonucunda itirazın kabulüne karar verilmesi hâlinde, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 271/2. maddesi hükmü doğrultusunda itirazın esası hakkında da karar verilmesi gerekirken bu konuda herhangi bir karar verilmeyerek, sadece Mahkeme kararının kaldırılması ile yetinilmesinde,
İsabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Bergama Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/12/2018 tarihli kesin nitelikteki kararını müteakip, aynı Mahkemenin 21/02/2019 tarihli ve 2019/229 değişik iş kararının hukuken yok hükmünde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamesinin (1) numaralı maddesi içeriği yerinde görüldüğünden, Bergama Sulh Ceza Hâkimliğinin 28/12/2018 tarihli ve 2018/477 değişik iş sayılı kararının CMK’nun 309/4-d maddesi uyarınca BOZULMASINA, kabahatli hakkında uygulanan idari para cezasının kaldırılmasına, bozma sebebine göre, kanun yararına bozma isteminin (2) numaralı maddesi yönünden KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 09/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.