Konya Ceza Kararları - Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3763 Esas 2021/949 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3763
Karar No: 2021/949
Karar Tarihi: 02.02.2021

Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3763 Esas 2021/949 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Posta dağıtım elemanı olarak görev yapan bir kişinin, katılımcının adına çıkarılan tebligatı usulüne uygun şekilde yapmaması nedeniyle oluşan zararın, TCK'nin 257/1. maddesine uyan kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçunu oluşturduğu belirtildi. Ancak, hükümde sanığın temyiz nedenleri kabul edilerek, sanık hakkında daha önce verilen para cezasının kazanılmış hak olduğu, TCK'nin 53. maddesi hakkındaki uygulamanın Anayasa Mahkemesinin bir kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararın kanuni dayanağı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ile 257/1. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2018/3763 E. , 2021/949 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Posta dağıtım elemanı olarak görev yapan sanığın, Düzce 2. İcra Müdürlüğünün 2009/377 takip sayılı dosyasındaki, katılan adına çıkarılan tebligatı usulüne uygun biçimde yapmaması biçiminde kabul edilen eyleminde, sanığın görevinin gereklerine aykırı davranarak katılanın zararının oluşmasına neden olduğu anlaşılmakla eyleminin TCK"nin 257/1. maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden yazılı biçimde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a)5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 326/son maddesi uyarınca bozmadan önce verilen 22.06.2010 tarihli hükmün yalnızca sanık tarafından temyiz edilmiş olması nedeni ile bu kararda sanık hakkında hükmolunan 6000 TL Adli para cezasının kazanılmış hak teşkil ettiğinin gözetilmemesi,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.02.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.