İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/13408 Esas 2017/10048 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/13408
Karar No: 2017/10048
Karar Tarihi: 05.07.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/13408 Esas 2017/10048 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık ve mağdur arasında olay günü oturdukları sırada çıkan tartışmada sanığın kendini korumak amaçlı bıçağını salladığını beyan etmesi ve mağdurun ise sanığın kendini nedensiz yere bıçakladığını belirtmesi nedeniyle mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemememiş ve bu durumda sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Sanığın adli sicil kaydında bulunan ilamının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmemiş ve Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk olduğu belirtilmiştir. Karar, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (Haksız tahrik) ve 141. maddesi (Hırsızlık suçu) ile 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra, 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi ve 2002/4-238 esas ve 2002/367 sayılı kararı da içeren ilgili kanun maddeleriyle ilgilidir.

3. Ceza Dairesi 2016/13408 E. , 2017/10048 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanık savunması ve dosya kapsamına göre sanık ile mağdurun olay günü birlikte oturdukları sırada aralarında çıkan tartışmada sanığın savunmasına göre kendini korumak amaçlı bıçağını salladığını beyan etmesi ve mağdurun ise sanığın nedensiz yere kendini bıçakladığını belirtmesi nedeniyle, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu gözetilerek, mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde CGK"nun 22.10.2002 tarih 2002/4-238 esas ve 2002/367 sayılı kararı gereğince şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği halde bu hususun karar yerinde tartışılmaması,
2) Sanığın tekerrüre esas alınan ilamın konusunun TCK"nin 141. maddesi uyarınca hükmolunan hırsızlık olması, 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla, sanığın adli sicil kaydında bulunan Bursa 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 2011/91 Esas 2012/7 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı resmi gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 05/07/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.