Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 63, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 18:30 sıralarında, meskun mahal dışında, çift yönlü, orta refüjle bölünmüş, biri emniyet şeridi olmak üç şeritli, toplam yol platform genişliği 9.30 metre olan, havanın yağışlı olması sebebiyle zeminin ıslak, kaza saati itibariyle karanlık, aydınlatması bulunan asfalt yolda, sanık sevk ve idaresindeki kamyonu ile Rize istikametinden Trabzon istikametine seyri sırasında seyir istikametine göre sol taraftaki Yomra istikametine giriş yapmak için kontrolsüz kavşağa girdiğinde, seyir istikametine göre sağ taraftan Trabzon’dan Rize istikametine seyir halinde olan müteveffa sürücü ...’nin sevk ve idaresindeki otomobilin önüne çıkan kamyona çarpmamak için 9.80 metre fren izi bırakıp, sağa manevra yapmasına rağmen duramayarak aracının ön kısmı ile kamyonun sağ yan arka tekerlek ve yakıt deposu arasına kavşak çıkışında çarpması neticesinde otomobil sürücüsü olan ...’nin ölümüyle, aracın sağ ön koltuğunda yolcu olarak bulunan ...’ın basit tıbbi müdahale ile giderilemez, vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. maddesinde düzenlenen uzlaşma kurumu şikayet kurumundan farklı olup şikayet bir soruşturma ve kovuşturma şartı iken, uzlaşma taraflar arasındaki uyuşmazlığın yargılama faaliyeti dışında çözümünün sağlandığı alternatif bir uyuşmazlıklık yöntemi olmakla birlikte TCK’nın 85/1. fıkrasındaki taksirle öldürme suçu ile bu suçun nitelikli halinin düzenlendiği TCK’nın 85/2. fıkrasındaki suçun uzlaşmaya tabi olmayıp, TCK’nın 85/2. maddesindeki suçun bölünmesi de mümkün olmaması dikkate alındığında yaralanan mağdur ... ile sanık arasında uzlaşma gerçekleşmesi durumunda suçun bölünerek sanık hakkında taksirle yaralama suçundan uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına, taksirle öldürme suçundan ise sorumlu tutulması mümkün olmayacağından, TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetildiğinde, mesleği şoförlük olan sanığın sürücü belgesinin 6 ay süreyle geri alınmasında bir isabetsizlik görülmediğinden ve mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporu yeterli görülmekle birlikte tebliğnamede bu konularda bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığa fazla ceza verildiğine, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas - 2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesinin düzenlendiği TCK"nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması,
2-Katılanlar kendilerini aynı vekaletname ile aynı avukata temsil ettirmeleri nedeniyle, katılanlar ..., ..., Beyza Nursin Yeni, ..., ... yararına tek vekalet ücretine, katılan ... hakkında ise ayrı bir vekaletname ile kendini yukarıda adı geçen katılanlar ile aynı avukata temsil ettirmesi nedeniyle ayrı vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiği gözetilmeyerek katılan taraf lehine tek vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 02.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.