Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62, 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü, saat 21:30 sıralarında, meskun mahalde, 186 promil alkollü vaziyette olan sanık ... sevk ve idaresindeki aracıyla seyir halinde iken kontrolsüz kavşaktan düz seyirle geçiş yaptığı sırada aracının direksiyon hakimiyetini kaybederek kavşak çıkışında yolun sağında dik halde park halinde bulunan araçların arkasında yatay bir şekilde park halinde olan katılan ..."ya ait, içerisinde oğlu ... ile eşi katılan ..."nın bulunduğu araca, aracının ön kısmı ile arkadan çarptığı, ... için Pazarcık Devlet Hastanesinden alınan 14.03.2014 tarihli doktor raporunda; “bulantı ve baş ağrısı, senukial bölgede ağrı, BT ve kan tetkikleri alınmış.” şeklinde, Doktor ... Devlet Hastanesinden alınan 09.06.2014 tarihli doktor raporunda ise “pataloji yok, fiziki muayenesi normal, hayati tehlikesi yok, BTM ile giderilebilir şeklinde belirtildiği, ... için ise Pazarcık Devlet Hastanesinden alınan 14.03.2014 tarihli doktor raporunda;” herhangi bir patoloji saptanmadı, kan tetkikleri doğal olarak değerlendirildi, BTM ile giderilebilir ” şeklinde, Doktor Süreyya Adanalı Göksun Devlet Hastanesinden alınan 09.06.2014 tarihli doktor raporunda; ise “ pataloji yok, fiziki muayenesi normal, hayati tehlikesi yok, BTM ile giderilebilir” şeklinde belirtilmesi ve ...’nın olay günü boynunda ağrı oluştuğuna, serum takıldığına dair beyanları dikkate alındığında sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunun unsurlarının oluşmadığına, sadece trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan cezalandırılması gerektiğini öneren, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hakkında mahkumiyetine karar verilmesi için yeterli delil bulunmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 50 ve 51. maddelerinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın geçmişi, kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, bu kapsamda, sabıkası bulunmayan sanığın aşamalardaki beyanlarında suçunu ikrar ederek pişman olduğunu dile getirdiği, dosyaya yansıyan olumsuz bir tavrının da olmadığı gözetildiğinde; “Şartları oluşmadığın TCK’nın 50. ve 51. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklinde yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile TCK’nın 50, 51. maddelerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
2-Denetim süresi içerisinde işlenen suçun kasten işlenmeyip taksirle işlendiğinin anlaşılması karşısında, Göksun Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/99 Esas - 2009/90 Karar ile aynı mahkemenin 2013/89 Esas - 2013/492 Karar sayılı ilamları ile verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların açıklanmasına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 02.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.