MAHKEMESİ : Karşıyaka 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/03/2012
NUMARASI : 2006/326-2012/131

Davacı M.. E.. vekili Avukat ... tarafından, davalı M.. Ç.. aleyhine 13/10/2006 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/03/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
a)Dava, davacıya ait koyunların davalı tarafından öldürülmesi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkeme, maddi ve manevi tazminat isteminin bir bölümü kabul edilmiş; karar, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, koyunlarının davalı tarafından araç ile ezilerek öldürüldüğünü ileri sürerek uğradığı maddi ve manevi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davacının hayvanlarının bakla tarlasına zarar verdiğini, davacının kusurunun daha fazla olduğunu, tazminat isteminin hakkaniyete uygun olmadığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ölen koyunların bedeli ile davalının kasten araç ile koyunları ezerek öldürdüğü gerekçesiyle manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından davacının yaralı koyunların bir kısmını 600,00 TL"ye bir kasaphaneye sattığı anlaşılmaktadır. Şu durumda belirlenen maddi zarardan bu miktarın mahsub edilmemiş olması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
b)Davaya konu olay davacının koyunlarının davalının bakla tarlasına girip zarar vermesi sonucu meydana gelmiştir. Davacı kendi kusuru ile zararlandırıcı olayın meydana gelmesine katkıda bulunmuştur. Şu durumda belirlenen maddi zarardan BK 44. maddesine göre uygun tutarda bir indirim yapması gerekirken bu durumun düşünülmemiş olması bir diğer bozma nedenidir.
c)Manevi zarar, kişilik değerlerinde oluşan objektif eksilmedir. Duyulan acı, çekilen ızdırap manevi zarar değil onun görüntüsü olarak ortaya çıkabilir. Acı ve elemin manevi zarar olarak nitelendirilmesi sonucu tüzel kişileri ve bilinçsizleri; öte yandan acılarını içlerinde gizleyenleri tazminat isteme haklarından yoksun bırakmamak için yasalar, manevi
tazminat verilebilecek olguları sınırlamıştır. Bunlar, kişilik değerlerinin zedelenmesi (TMK 24), isme saldırı (TMK 26), nişan bozulması (TMK 121), evlenmenin feshi (TMK158), bedensel zarar ve ölüme neden olma (BK 47) durumlarından biri ile kişilik haklarının zedelenmesidir (BK 49). Bunlardan TMK’nın 24. maddesi ile BK’nın 49. maddesi daha kapsamlıdır. TMK’nun 24. maddesinin belli yerlere yollaması nedeniyle böyle bir durumun bulunduğu yerde, onu düzenleyen kurallar (örneğin; TMK 26, 174, 287); bunların dışında BK’nun 49. maddesi uygulanır.
TMK’nın 24. ve BK’nın 49. maddesinde belirlenen kişisel çıkarlar, kişilik haklarıdır. Kişilik hakları ise, kişisel varlıkların korunmasıyla ilgilidir. Kişisel varlıklar, bedensel ve ruhsal tamlık ve yaşam ile nesep gibi insanın, insan olmasından güç alan varlıklar ya da kişinin adı, onuru ve sır alanı gibi dolaylı varlıklar olarak iki kesimlidir. Tekniğin gelişimi ve yaşam koşullarına göre belirlenmiş varlıklar, açıklanan olgularla çevrelendirildiğinde, davaya konu olayın bu çerçeve dışında kalması durumunda manevi tazminat isteği reddedilmelidir.
Yerel mahkemece, açıklanan yönler gözetilerek manevi tazminat isteminin tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle, yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2/a-b-c) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA; davacının tüm, davalının öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.