MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Elatmanın önlenmesi

... ile ... aralarındaki dava hakkında ... 20. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 18.04.2013 tarih ve 356/144 sayılı hükmün davalı vekilinin temyiz incelemesi üzerine Yargıtay tarafından bozulmuş, bozma kararına karşı davacı vekili tarafından karar düzeltme isteğinde bulunulması üzerine Yargıtayca yapılan karar düzeltme incelemesi sonunda onanmasına karar verilmiş; bu karara karşı davalı vekili tarafından yeniden karar düzeltme isteğinde bulunulmuş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:


6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 427 ve devamı maddelerine göre, mahkemelerden verilen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulduktan sonra ilgili dairesince verilen bozma veya onama kararlarına karşı HUMK"nun 440. maddesi uyarınca karar düzeltme istenebilir. Yine HUMK"nun 442. maddesi hükmü gereğince aynı hüküm aleyhine bir defadan ziyade karar düzeltme yoluna gidilemez.
Yerel mahkemenin 18.04.2013 tarih ve 2010-356 Esas, 2013/144 Karar sayılı ilamının davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; Daire"nin 25.03.2014 tarih, 2013/24015 Esas, 2014/5229 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulmasına karar verildiği ancak daha sonra davacı vekilinin bozma ilamına karşı karar düzeltme isteğinde bulunduğu, karar düzeltme üzerine yapılan incelemede, Daire"nin 24.03.2015 tarih 2014/20180 Esas 2015/6656 Karar sayılı ilamı ile, bozma ilamının maddi yanılgıya dayalı bulunduğu ve dava konusu 10 numaralı dairenin davacı ... tarafından yaptırıldığı, geçici olarak davalı kardeşinin kullanmasına izin verdiği, bu yüzden mahkemece davalının elatmasının önlenmesine karar vermesinin yerinde olduğu açıklanarak Dairenin 25.03.2014 tarihli bozma ilamının kaldırılmasına ve yerel mahkeme hükmünün onanmasına karar verilmiştir. Davalı vekili tarafından bu aşamadan sonra 01.06.2015 tarihli dilekçe ile yine kararın düzeltilmesi istenmiş, dosya tekrar Dairemize gönderilmiştir.
Bu durumda 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi atfı ile HUMK"nun 442. maddesi gereğince birden fazla karar düzeltme yoluna başvurulamayacağından, davalı vekilinin dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme isteğini içeren 01.06.2015 tarihli dilekçesinin REDDİNE, 57,60 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 15.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.